Zo’n leugenaar

Kleine Jan, dat is me een rare schavuit
die denkt iedere dag weer wat anders uit.
Niets is voor hem veilig, hij kent geen gevaar
en heeft steeds, zo nodig een leugentje klaar.

Want jokken dat kan hij die kleine gast
al telt hij pas 6 jaar, je praat hem niet vast.
En wil je hem straffen dan kijkt hij je aan
leuk vragend, wat heb ik nu weer gedaan?

De vorige week nog papa had maar net
zijn scheergerei boven op tafel gezet
en wilde beginnen of… er werd gebeld
een reiziger, het scheren werd uitgesteld.

Kleine Jan was juist weer op speurtocht gegaan
en zag daar op tafel die scheerspullen staan.
Kom, dacht hij ik zal me eens scheren vandaag
dat moet toch wel fijn zijn zoiets doe ik graag.

Hij pakt gauw het mes, want aan zeep dacht hij niet
en klimt op de stoel in het spiegeltje ziet
hij zij lachende wangen en glimmende kin,
hoe jammer daar groeit niet een haardje in.

Maar boven zijn oogjes daar ziet hij wat haar
z’n bruine wenkbrauwen dan scheer ik die maar
denkt Jantje en ik doe het meteen
maar de eerste snee ging al door zijn velletje heen.

Een dun straaltje bloed loopt zijn een oogje in
om verder te scheren heeft Jan niet veel zin.
Het bezoek gaat net weg, daar is pa al weer
de schuldige Jan buigt zijn hoofdje diep neer.

Pa ziet hoe verlegen zijn wangetje kleurt
zo deugniet wat is er nu weer gebeurd?
Heel even heft Jan dan zijn hoofdje omhoog
pa vraagt nors, hoe komt daar dat bloed bij je oog?

In z’n angst denkt Jan gauw een leugentje uit
ik beet me per ongeluk daar door m’n huid.
Maar spottend wees pa naar het bloed bij z’n oog
kom jongen je reikt met je mond niet zo hoog.

Ik wel, jokte Jan en keek pa leuk aan
maar ik ben er ook voor op de stoel gaan staan.