Niks te doen

Toen Opa 65 was, ging hij niet meer werken,
en dat hij er heel blij mee was,dat liet hij duidelijk merken.
Hij zocht zijn hengel maar vast om ’s morgens te gaan vissen,
maar wat hem te wachten stond, had hij nooit kunnen gissen.

Want toen hij ’s morgens wakker werd zei zijn vrouwtje Kee:
“Ga jij eens naar beneden Jan en zet een kopje thee.
En breng me dan een kopje hier, dat is net als toen,
en dek gelijk de tafel, je hebt toch niks te doen.”

Toen hij dan aan tafel zat, na allerlei bevelen,
kwam kleinzoon Jan en zei: “Opa ga je met mij spelen?
Ik heb wat korstjes meegebracht voor de eendjes in ’t plantsoen.
En Mammie zei: Vraag Opa maar, die heeft toch niks te doen.”

Zijn vrouw zei: “Ga maar Jan, maar doe het wel wat vlug,
je moet nog naar de slager, kom alsjeblieft gauw terug.”
Hij stapt met Jantje naar een bankje in het groen.
Maar Jantje ging aan ’t janken, want Opa wou niks doen.

Toen Opa thuis kwam, had zijn vrouw de koffie al gezet.
Hij wilde gaan zitten, maar Kee zei: “Je kan nog net,
even naar de slager en ook naar bakker Groen,
meteen nog naar de groenteboer, je hebt toch niks te doen.”

Toen hij eindelijk koffie had, kwam juist zijn dochter Sjaan,
met een paar oude schoenen en keek Opa even aan.
En zei: “De zolen zitten los.” Ze vroeg aan Opa toen:
“Kan jij die even maken? je hebt toch niks te doen.”

En Opa dacht vandaag eens heerlijk te gaan vissen,
maar lieve help, wat kan een mens zich toch vergissen.
Toen Opa klaar was zei ze: “Ik moet nog vragen van Koen,
of je de tuin komt spitten, je hebt toch niks te doen.”

Inmiddels was het eten klaar; toen moest hij borden wassen
en kwam zijn vrouw hem met een nieuw karwei verrassen.
Hij moest ’t plafond gaan witten, dus kon hij niet naar Koen.
Zij zei: “Doe dat morgen maar, je hebt toch niks te doen.”

Maar ’s avonds kwam zijn jongste spruit en zei: “Zo vadertje,
ben je nog wezen vissen in het kleine watertje?”
“Nee,’k was het wel van plan, maar ‘k moest het plafond gaan doen.”
“Nou ja dat is zo erg niet, je hebt toch niks te doen.”

“En daarom kom ik met een boodschap van mijn vrouw,
zij wil morgen gaan behangen, of je soms helpen wou.
Er zit nu wit behang op, maar nu wil ze ’s groen.
Ik zei: Dat doet hij vast wel, hij heeft toch niks te doen.”

Zo ging het voortaan elke dag, hij is nooit meer klaar,
de een heeft een kapotte trap, bij de ander klemt ’t dressoir.
En toen hij dacht: “Nu ben ik klaar”,toen kwam warempel Koen
wéér vragen of hij van de week de tuin weer eens kwam doen.

En ’s avonds als hij doodmoe was van al die klusjespret,
stond het zweet op zijn voorhoofd, dus ging hij vroeg naar bed.
Dan zei zijn vrouw: “Ik snap het niet, als ik nog denk aan toen,
dat deed je vroeger nooit en nou heb je niks te doen.”

“Kun jij dat niet begrijpen? Ik heb gewoon geen tijd,
om rustig te gaan zitten, want dan heb jij altijd,
weer een of ander werkje dat ik nodig eens moet doen.
Maar nu ga ik gewoon naar bed, want straks komt weer Koen.”

Toen hij naar boven ging, klonk tegelijk de bel,
z’n vrouw zei tegen Koen: “Je vader is niet wel,
hij had het toch zo druk vandaag, hij was echt moe, hoor Koen.”
“Och mens dat zijn maar smoesjes, hij heeft toch niks te doen.”