Zo was ut bij ons thuus

Goeien aovond allemaol es!
Ut fist was bij ons thuus vroeger, krek as hier.
Van alle kaanten kwamen ze bij elkaor nie zoeveul,
dèging nie bij ons in de keuken.
Es ut fist was kregen we spekstreuf.
Vroeger ging ut allemal nie zo schòòn,
Zeker nie as ge mee veulman waard.

Ik gao jullie is wa vertellen van vroeger bij ons thuus.
Tegenworrig noemen ze dè vurdraogen.
Toen ik geborre wier, was ik hil jong,
Onze vaoder en ons moeder waren nie theus,
die waren op ut erpelveld, mangelwortels eut doen.
We waren thuus mee zeuventien kender, zeuve jong en tien meskes,
De leste is altij de jongste gebleven.

We sliepen op èèn kaomer, mee gasmaskers op omdè we mar èèn bed han.
Dè was wel uns hil laastig ’t irste kend wier in bed geleed
En as dè sliep, wier ut er wir eutgehaold en tegen de muur gezet,
Dan was de volgende aon de beurt en zo vort.
Ze hebbe me ne keer un week laoten staon, vur dè ze ut in de gaoten han.
Onze wekker dè was unne emmer, asie vol was dan was ut zes uuren.
Is ne keer hai onze vaoder hil veul gedronken toen liep de wekker om vier uur af.

Èèn van mun bruurs was kunstenaor,
Die ging mee unne ouwe jas nar ut café, en kwam mee ennne nuuwe trug.
Ons moeder hoefde de luiers nooit eut te spuulen,want wij waren mee lijnmèèl gròòtgebraocht,
Ze kon ze zò umschudden.
We moesse natuurluk hil zeunig lèève ,
’t Pleepapier worde aon twee kaante gebreukt.
Onze vader heurde nie hil goed, we han um de oren van zunne kop gefrete.
Bij ons aate ze ok nie mee mes en vòrk;
We din gewòòn onze mond open en ons moeder mikte ur wa in

Of dur neffe ons jongens hieten allemal Jan
Behalven onze Frans, die hiet Hendrik.
Een van mun zusters vree meeunne jongen die hai mar èèn oog,
As ze um onder vier òògen won spreken moes ik er altij bij zèn.
De jongste klaogde altij van pèèn in zunne buik,
Ons moeder zee dan:
“Ge mot blij zèn dè gè er inne het,
anders zun oe botterhammen in oe broek vallen.”
Mun oedste broer is 60 jaor.
Hij hai 61 kunne zèn mar hij is un jaor ziek gewiest.
Èèn van mun zusters kekt zò schèèl,
As ze schreuwt lòpen de traonen over dur schaowers.

Mee zes jaor ging ik nar schòòl.
Ik kos goed mee de mister opschiete,
Veschaaiende klassen mocht ik twèè kirren doen.
Dander moessen alle jaor ner de volgende klas.
De mister vroeg unne kèèr aon men:
“As ge twaolf gulde zchuld het bij den bakker,
Tien gulden bij den slachter
En vèèf gulden bij den gruunteboer,
Hoeveul schuld hedde dan?”
Ik zee dè weet ik nie mister,
Want as we zoeveul schuld hebbe gaon we mistentèèd verheuzen.

En zò ging ut bij ons vroeger thuus.