Chevrolet Bel Air Coupé

The American Dream: Chevrolet Bel Air Coupé

Als ik aan Chevrolet denk, dan komen toch altijd de jeugdherinneringen boven uit de jaren 60. In die tijd profileerde een geslaagd zakenman zich door een Amerikaan te rijden. Flinke slagschepen waar nog ruimte voor was op de wegen en het ging toen allemaal niet zo snel, waardoor de toch wat minder strakke wegligging niet zo opviel. Milieu was nog niet uitgevonden en een benzineverbruik van 1 op een emmer was blijkbaar ook geen punt. Allemaal onderdeel van “The American Dream”. Alles wat toekomst had was Amerikaans. Op de radio en de nog schaarse zwart/wit tv’s met de Dean Martin en Perry Como Shows. Flitsende Amerikaanse slee’s met die enorme scherpe vinnen en achterlichten zoals op de Chevrolet Impala. Banken voorin en veel leuke meiden met petticoats. Weet u nog? Ik mocht er graag naar kijken.

Begin jaren 50 liep deze Chevrolet Bel Air Coupé van de band. Het zag er toen wat beschaafder uit dan de modellen daarna, maar toch wel een enorme hoop auto. Het meest opvallend was en is nog steeds die grille. Wat een partij chroom en dat gold trouwens voor de hele auto. Waar je ook kijkt, overal randjes en strips die je tegemoet glimmen. Mooi dat Chevrolet-logo op de bolling van de motorkap. Overigens onder die enorme motorkap lag een 6 cilinder 3859cc motor met 108 pk’s. Zijn top was 135 kilometer per uur. Jawel en 5 meter lang en bijna 2 meter breed. Misschien komt het ooit nog eens terug, maar prachtig was die extra optie van witte vlakken op de banden. Er zijn in die jaren heel wat bussen VIM doorheen gegaan om ze wit te houden denk ik.

Opvallend in die jaren was het gebruik van meerdere lakkleurencombinaties. En dan dat interieur. Ook enorm en niet alleen wat ruimte betreft. Het eerste dat mij opvalt is het forse formaat stuur, met die fraai chromen claxonring. Over ergonomie werd in die tijd nog niet nagedacht. Een paar klokken voor je neus en her en der wat druk – en trekknoppen voor de standaardfuncties van licht, ruitenwissers en de choke. En natuurlijk chroom, veel chroom. Als sleutelverzamelaar vallen mij natuurlijk altijd de sleutels op. Ik herken ze en heb ze zelfs in mijn collectie. Een hoekige voor het contactslot en een tweede met rondingen voor het portierslot en de achterklep. Wat waren die klein als je ze met de hedendaags autosleutel vergelijkt. En wat dacht u van het zitmeubilair? Niks zijdelingse steun, gewoon groot en plat en een beetje verstelbaar naar voor en achteren. Wat een leven toen toch. Heerlijk ongecompliceerd, denk ik nu.