Op de kleuterschool leerde ik een versje over een meisje dat haar haren niet wilde wassen en kammen, haar nageltjes niet wilde knippen. Ik weet alleen nog:
haar haren werden steeds langer en langer en de vogeltjes bouwden een nest in haar haar!
Geweldig,bedankt!! Ik leerde dat versje op de kleuterschool en ik ben in 1950 geboren en heb het eens voorgedragen op het 25jarig huwelijksfeest van mijn tante en oom! Iedereen was ontroerd maar ik snapte dat toen niet, nu wel want het is best een lang gedicht voor dat kleine meisje wat ik toen was!! Ik ben er heel erg blij mee dat ik nu eindelijk weer heb, dus nogmaals; heel erg bedankt!!!
groetjes van
Die hield niet van wassen en hield niet van kammen.
Ze hield niet van zeep en hield niet van water
En stelde het wassen maar uit tot later.
Van nageltjes knippen was zij nog banger
En haar nageltjes werden hoe langer hoe langer.
O grutjes, wat was die Marietje vies,
Zij leek wel een varken maar dan ook precies.
En als haar moeder dan ’s morgens kwam ,
Met zeep en met water en ook met een kam,
Dan ging ze tekeer en begon te gillen,
Of iemand haar levend wilde villen.
Haar moeder werd boos van al dat gehuil
En riep: ,,Dan blijf jij maar altijd vuil,
Maar ga dan maar weg en kom nooit weer,
Dan ben jij mijn kleine Marietje niet meer.”
Die kleine Marietje van Dalen,
Die ging er vandoor en begon te dwalen,
Langs alle straten, langs alle wegen,
Ze zat vol modder en vieze vegen
En vuile vlekken op ieder wang.
Haar haren leken wel struikgewas
En in haar halsje daar groeide het gras.
Het groeide ook over haar ene been
En eindelijk helemaal over haar heen.
Je kon niet meer zien door al dat gras,
Dat Marietje van Dalen een meisje was.
De vogeltjes bouwden een nest in haar haren,
En langzamerhand kreeg ze takken en blaren.
Het is waar, al lijkt het een nare droom,
Marietje van Dalen is nu een boom.
Dus meisjes die bang zijn voor zeep en voor water,
Worden allemaal bomen later
Gerelateerd:
Handjes wassen Handjes wassen, na het plassen. Eerst onder de waterkraan, nu wat zeep…
August waar zijn je haren De één zozeer getuchtendSlaakt voor de spiegel zuchtend De ouwe dag brengt…
Moeder, jou zilveren haren Refrein: Moeder, jouw zilveren haren, Zacht als fluweel, Zeggen zoveel. 'k Denk…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
… van Annie M.G. Schmidt
Geweldig,bedankt!! Ik leerde dat versje op de kleuterschool en ik ben in 1950 geboren en heb het eens voorgedragen op het 25jarig huwelijksfeest van mijn tante en oom! Iedereen was ontroerd maar ik snapte dat toen niet, nu wel want het is best een lang gedicht voor dat kleine meisje wat ik toen was!! Ik ben er heel erg blij mee dat ik nu eindelijk weer heb, dus nogmaals; heel erg bedankt!!!
groetjes van
Marietje van Dalen uit Kreukeledamme,
Die hield niet van wassen en hield niet van kammen.
Ze hield niet van zeep en hield niet van water
En stelde het wassen maar uit tot later.
Van nageltjes knippen was zij nog banger
En haar nageltjes werden hoe langer hoe langer.
O grutjes, wat was die Marietje vies,
Zij leek wel een varken maar dan ook precies.
En als haar moeder dan ’s morgens kwam ,
Met zeep en met water en ook met een kam,
Dan ging ze tekeer en begon te gillen,
Of iemand haar levend wilde villen.
Haar moeder werd boos van al dat gehuil
En riep: ,,Dan blijf jij maar altijd vuil,
Maar ga dan maar weg en kom nooit weer,
Dan ben jij mijn kleine Marietje niet meer.”
Die kleine Marietje van Dalen,
Die ging er vandoor en begon te dwalen,
Langs alle straten, langs alle wegen,
Ze zat vol modder en vieze vegen
En vuile vlekken op ieder wang.
Haar haren leken wel struikgewas
En in haar halsje daar groeide het gras.
Het groeide ook over haar ene been
En eindelijk helemaal over haar heen.
Je kon niet meer zien door al dat gras,
Dat Marietje van Dalen een meisje was.
De vogeltjes bouwden een nest in haar haren,
En langzamerhand kreeg ze takken en blaren.
Het is waar, al lijkt het een nare droom,
Marietje van Dalen is nu een boom.
Dus meisjes die bang zijn voor zeep en voor water,
Worden allemaal bomen later