Geachte dames en heren,
Wie kan mij helpen aan teksten van de gentleman-humorist Lucien? De volledige naam is Lucien de Lang. Hij trad op in 1902 in het Rembrandtheater en in 1906 bij mevr.Theo Mann-Bouwmeester. Ook maakte hij deel uit van het gezelschap “Ten Faveure”. De tekst die ik heb is “Het angstig bruidje”
hartelijk dank voor de tekst en het voorblad. Ik heb zo ook een foto van hem, al ziet hij er op het toneel natuurlijk anders uit dan normaal. Heeft u nog meer info dan houd ik me graag aanbevolen!
Jan Ongeluk
Een mensch wordt voor ’t ongeluk geboren, dat is nu wel naar, maar ’t is waar!
Ongeluk kent men niet tevoren, dat is als een klontje zoo klaar;
Een schijntje geluk, duizend zorgen, dat valt ons op aarde ten deel.
wat vreugde vandaag, dan weer morgen een ongeluk of wel ’t scheelt niet veel.
Hier sta ik nu als een voorbeeld van diepe rouwe. Mijn vrouw zoo jong zoo schoon
gedroeg zich als mormoon! Want zij vergat hare eeden van liefde en trouwe.
Zij ging met de buurman heen en liet mij gansch alleen!
Na d’eerste schrik toen schreef ik aan mijn neef den advokaat.
En hij zei: wees jij maar blij! ’t Is geen ongeluk, ’t kan geen kwaad!
Weet je, schreef hij, beste Chris, wat op aard’ een ongeluk is?
Wanneer de tandarts trekt je kies maar neemt het gezonde mee.
Als je vaak ‘de visschen voeren moet’ bij een reisje overzee,
wanneer je naar je dasje kijkt valt de spiegel op je test
of als de hond den biefstuk stal en jij krijgt nou de rest;
wanneer je de wieg en kinderstoel naar den lommerd brengen moet!
Dat noem ik pas een ongeluk, als je dat beleven moet! Datnoem ik pas een ongeluk als je dat beleven moet!
Goede dag, op 1 november heeft Anneke Deurvorst een tekst opgestuurd. Daar ben ik blij mee en bedank mij zeer. Maar waar is die tekst, het staat niet in deze mail en bijlage. Kunt u me zeggen waar ik het vind. Met vriendelijke groet, Alfons
Is soms in ons dorpje een meisje de bruid
Dan wordt haar ter eer een der klokken geluid
Ik doe dat, als koster, bij ’t huwelijksfeest
Dat is zo van oudsher gewoonte geweest
Van bimmele, bammele bom
Van bim, bam, bom
Er hangen twee klokken, d’een licht, d’andere zwaar
Die luid ik om beurten, maar niet door elkaar
De lichte klok is een beloning der deugd
Dus hoort men haar heldere klanken met vreugd
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Doch als er een meisje in ’t huwelijk zal gaan
En hoort men de zwaarste der klokken dan slaan
Dan fluist’ren de mensen zo stiekem: “Och gos!
Nou, daar is bepaald ook een stekiw aan los!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Eens kwam op een morgen, nog heel vroeg, bij mij
Margriet van de bakker, zo vrolijk en blij
Ze zei: “Lieve Koster, ik ben morgen de bruid
U zorgt dus wel, dat er de klok wordt geluid!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Ik keek door mijn bril toen het meisje eens aan
En vroeg: “Welke klok moet ‘k voor jou laten slaan?”
Margriet had bepaald deze vraag niet verwacht
Zij werd helemaal van haar stukken gebracht
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Ze wist niet wat ze hierop antwoorden moet
Maar och, d’ouwe koster kent z’n klantjes zo goed!
Ik zei: “Lieve kind, jij bent heus geen begijn
’t Zal daarom de zware klok wel moeten zijn!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
“Och vriend, heb toch meelij!” snikt de arme Margriet
“Als Jan dat zou horen, dan trouwt hij mij niet!
Laat dus voor het trouwen de lichte klok slaan
En luid dan de zware maar, als ’t is gedaan!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom…
Geachte mevrouw Deurvorst,
hartelijk dank voor de tekst en het voorblad. Ik heb zo ook een foto van hem, al ziet hij er op het toneel natuurlijk anders uit dan normaal. Heeft u nog meer info dan houd ik me graag aanbevolen!
Met vriendelijke groet, Alphons van Dun.
Jan Ongeluk
Een mensch wordt voor ’t ongeluk geboren, dat is nu wel naar, maar ’t is waar!
Ongeluk kent men niet tevoren, dat is als een klontje zoo klaar;
Een schijntje geluk, duizend zorgen, dat valt ons op aarde ten deel.
wat vreugde vandaag, dan weer morgen een ongeluk of wel ’t scheelt niet veel.
Hier sta ik nu als een voorbeeld van diepe rouwe. Mijn vrouw zoo jong zoo schoon
gedroeg zich als mormoon! Want zij vergat hare eeden van liefde en trouwe.
Zij ging met de buurman heen en liet mij gansch alleen!
Na d’eerste schrik toen schreef ik aan mijn neef den advokaat.
En hij zei: wees jij maar blij! ’t Is geen ongeluk, ’t kan geen kwaad!
Weet je, schreef hij, beste Chris, wat op aard’ een ongeluk is?
Wanneer de tandarts trekt je kies maar neemt het gezonde mee.
Als je vaak ‘de visschen voeren moet’ bij een reisje overzee,
wanneer je naar je dasje kijkt valt de spiegel op je test
of als de hond den biefstuk stal en jij krijgt nou de rest;
wanneer je de wieg en kinderstoel naar den lommerd brengen moet!
Dat noem ik pas een ongeluk, als je dat beleven moet! Datnoem ik pas een ongeluk als je dat beleven moet!
Goedemiddag,
Mevrouw Deurvorst, u stuurde alleen het voorblad. Zou u de rest ook willen sturen?
Mieke – SeniorPlaza
Goede dag, op 1 november heeft Anneke Deurvorst een tekst opgestuurd. Daar ben ik blij mee en bedank mij zeer. Maar waar is die tekst, het staat niet in deze mail en bijlage. Kunt u me zeggen waar ik het vind. Met vriendelijke groet, Alfons
Met deze reactie is een bijlage meegestuurd. SeniorPlaza stuurt deze per e-mail aan de betrokkenen: 20191101_230148.jpg
Ik heb bladmuziek met de tekst: Jan Ongeluk’.
Groote humoristische karakter-scene.
Door den populairen humorist Luciën.
Ik dank Louis van Meurs voor zijn reactie. Ik ben nog steeds opzoek naar teksten van andere liedjes en conferences van Lucien de Lang(e).
Beste Alfons
Hier de tekst van het bruidje…
Songtekst: Lucien – “Het angstige bruidje”
Is soms in ons dorpje een meisje de bruid
Dan wordt haar ter eer een der klokken geluid
Ik doe dat, als koster, bij ’t huwelijksfeest
Dat is zo van oudsher gewoonte geweest
Van bimmele, bammele bom
Van bim, bam, bom
Er hangen twee klokken, d’een licht, d’andere zwaar
Die luid ik om beurten, maar niet door elkaar
De lichte klok is een beloning der deugd
Dus hoort men haar heldere klanken met vreugd
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Doch als er een meisje in ’t huwelijk zal gaan
En hoort men de zwaarste der klokken dan slaan
Dan fluist’ren de mensen zo stiekem: “Och gos!
Nou, daar is bepaald ook een stekiw aan los!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Eens kwam op een morgen, nog heel vroeg, bij mij
Margriet van de bakker, zo vrolijk en blij
Ze zei: “Lieve Koster, ik ben morgen de bruid
U zorgt dus wel, dat er de klok wordt geluid!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Ik keek door mijn bril toen het meisje eens aan
En vroeg: “Welke klok moet ‘k voor jou laten slaan?”
Margriet had bepaald deze vraag niet verwacht
Zij werd helemaal van haar stukken gebracht
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
Ze wist niet wat ze hierop antwoorden moet
Maar och, d’ouwe koster kent z’n klantjes zo goed!
Ik zei: “Lieve kind, jij bent heus geen begijn
’t Zal daarom de zware klok wel moeten zijn!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom
“Och vriend, heb toch meelij!” snikt de arme Margriet
“Als Jan dat zou horen, dan trouwt hij mij niet!
Laat dus voor het trouwen de lichte klok slaan
En luid dan de zware maar, als ’t is gedaan!”
Van bimmele, bammele, bom
Van bim, bam, bom…
Tekst en muziek: Chiel de Boer