De erst lokkemotief
nou ‘kheb em gezien heur! de lokkemotief
nog vuul ik de griezel er van deur mien lief
zo’nmonster mein ik,zo’naoklig masjien
Is nooit ien et derpop en karmis gezien
Nee liever nog zie,ik,al kost et ook meer
Een zeemarremin,drommedaris,of beer1
We stoengen van mergen bij ;t wachthuus aan ’t hek
Onze erbeiêr janen dan ik,zei de gek
Pas op riep de wachtbaos, meteen komt ie er aon
Al is ie nog wel en kwartier hier vandaon!
En krek dat ie ’t zeit,loer ik efkes op zij
Verrechtig,daor kwam ie al dichterbij
En aorigheid was et te zien in de vert,
Hoe dichter ie bij kwiem.hoe groter ie werd
Hie dampte uut z’n piep witte rookwolken uut
En gromde toezoers;uut en vuut! uut en vuut!
‘kiek um d’r was niks,gene kraoi ,op den weg
,,rij deur maar!zo riep ik;en met da ‘ket zag,
Daor geft ie en schraow,da verdekselde ding
Da;k meinde ,da heuren en zien me verging
He rit wa geraos, ‘k docht de grond zakt ieneen!
‘k zag schiemring veur de ogen,ik rilde ien de lêên
De boom griepte ik vast ;t was precies of en douw,
Dien’k vuulde en nie zag,mien veurruut stoten wou
En veur da”keer aojem kos haolen,verdord
En veur ik hem goed zien kos,daor was ie al vort!
Het erst wa’k toen zei was :hij leefde nog Jan?
Jao zeet ie maor jong,vralterierend bin ik er van!
Ik ook zei ik jong,”t kan zowaor in de hel
Nie slimmer spektaoklen,geleufde da wel?
‘k Geleuf ’t zeit ie ;k heb er den duuvel zien staon
Zo’n zwarte sinjeur en et vuur porde aon!
Zeg duuvel of weerwolf;t is krek en allins,
Went da houw ik vol,Jan ik zet et en mins
Um zo zonder peerd,zonder toom zonder zweep
Zo’n waogen te sturen! zeg vat je de kneep
B V Meurs
bij mij in mijn schrift staat als schrijver b V Meurs
groetjes cor
de waorzegende kwartel
keetje der ik noem heur toch
Het kan me ook nie schelen
Want Kee of Keetje
Zo heeten er zo velen
Da drn dan stak zich op een keer
al in haar beste zondags kleer
En met een paar looie treden
En met een schemering in de leeèn
Heur kraok net kaomerke uit op straot
veur ’t kiezen veur heur levensstaot
M H pastoor zo sprak ze en zuchte ze
Mijnheer pastoor zo sprak en kuchte ze
Ge zult nie raoien wat ik kom doen
heur hartje zonk haast in haar schoen
Louwie den zoon van Dirk verkouwen
Gij eigens hebt hem nog gedoopt
Die hee gevraogd mee mien te trouwen
toen sloeg ze d;r oogskens nedrig neer
Ze lachte en zei niks meer
Schep moed mijn kind wees niet verlegen
zoiets komt elke dern niet tegen [dern is meisje ]
Zo mee Louwie ,hem ken ik terdege
Inne biste jongen nieuwaor pastoor
Een allerbeste door en door
Zoo wilde gij mee Louwie gaon trouwen ?
Och pastoor gij hegget nie goed onthouwen
Louwie wil trouwen gaon mee mien
Van mijn kant is het nog misschien
Nou zou ik graog jou raod eens heuren
Wat er van mijn kaant mot gebeuren
Ja keetje de voorzichtigheid
Zegt eerst wel wat u hart u zijt
Die raod hee moeder men ook gegeven
Maar of ik vroeg of nie om het even
ik kwam er toch niks verder mee
Mijn hart dat zei geen ja of nee
Als maar gold van andere kweed te spreken
Dan zou haar niets ontbreken
Pastoor die had haar goed doorkeken
En daocht wat een dwaze meskesstreken
Haar hart houd dolveel van dè jong
Maar het jawoord wil niet van haar tong
Maar ik vang haar in haar eigen strik
Hij orakizeert een ogenblik
En zei toen ;hoor eens beste keetje
En krijg nou juist een goed ideetje
een wonderkwartel heb ik daor
In ;t voorhuis ,die zijt altijd waor
In zulke twijfelbaore dingen
Nou luister als ge hem hoort zingen
Kee pak Louwie Kee pak Louwie
Dan doe je het
Maar zingt hij daar
Maar zingt hij daaren tegen
Kee pak hem nie Kee pak hem nie
Dan laot ge het trouwen achterwege
Gao door nou voor die kooi maar staon
Ik moet efkes naor mijn zieken gaon
Kee tuurt den kwartel angstig aon
En wenst dat hij maar gauw zal slaon
Het minste geritsel doet heur schrikken
Als uren zijn haar ogenblikken
Och heer wie weet hoe lang het nog duurt
Het is wel ooit getureluurd
Pastoor zal toch een meens nie foppen ??
Was ;t dat ??….ze voelt heur hartje kloppen
Heur eigen oren geleuft ze niet
Kee pak Louwie Kee pak Louwie
Jao Jao dè zingt ie dank oe kwartel
Het is sund voor god ,zo ik tegenspartel
Hard liep ze en zei Louwie heel gauw
Jong ;t is er deur ik pak oe nou
Een aorig misverstand
Het is een verrel jaor nog pas
Dat ’t bruiloft bij geurt harmsen was
En nou al het ie raozend spiet
Went om we rejen wit ie niet
Z.n vrouw wordt kwooier alle daogen
En doet hem niks dan sarren plaogen
En of ie gek zich prakkeziert
En wat ie ok mee haar probiert
En of ie hè ‘zeit of wablief
Ze is een kruis da lelik wief
Kum daocht ie ik zal ut toch mar waogen
En gao pastoor z’n raod is vraogen
Mins [zee pastoor] daor hedde ut nouw
Ik zee oe nim haor nie tot vrouw
Ze deugd nie.geleuf me beste vriend
Ge sloeg min raod toen in de wiend
Kiek wilde oew lot nie meer beklaogen
Dan motte oew kruis geduldig draogen
Is ;t aanders nie ? [zee weer de boer]
Al valt ’t noch zo zwaor ,zo zoer
Ik zal ’t draogen ! verwed mien kop !
Hier gift pastoor de haand er op
Geet weg en repetiert bij vlaogen
Ik moet min kruis geduldig draogen
En krek dat ie z’n huis in kwam
Daor spuugde ze weer vuur en vlam
Hierrr zeet ie en pakte z’n wief
Met stevige armen om ;t lief
En nimt z;n kruis op om te draogen
Gelukkig da gin meensen ’t zagen
Lang draogt ie haor de deel in ’t rond
Zij raost da;t schuum stuug op d;r mond
Eerst toen heur kwaodheid was gedaon
Mocht ze op heur eigen been weer staon
Wa keek ze omthutseld en verslaogen1
Geduldig zeet ie mot ik oe draogen
Nog eens maar is ze kwaod gewest Dè was toen op ;t allelest
Went net precies as de eerste keer Nam ie z;n kruis en droeg ;t weer
Sinds wier ze beter alle daogen hie had gin kruiske meer te draogen
B V MEURS
hier nog enkele oude gedichten die je gebruiken kunt
Toen de wereld al een tedje was geborre
Begon ’t vrouwvolk hoe langer hoe schonder te worre
’t Was in den têêd, da ’t mensdom begos te vermere
En nog hil familiaer omging mee de engel des Heere
Nou is zonnen engel ok mar ’n geschaope ding
En ’t gebeurde soms dat ie mee de mensheid de kermis op ging
Was da nou nen enkele keer gebeurd. ala bonheur
Mar ’t kwaam .pedomme, host alle daogen veur
En as ge ’t nie geleuft, dan moete ’t mar laote
Mar al da gescharrel liep op ’t lest in de gaoten
’t geduld van de Heer was dan ok werkelijk op
kaot liep ie weg mee zunnen hoed schuin op zunne kop
Ge konnet aon ‘m zien,hij waar iets van plan
Nao Noach ging ie, de koninklijke scheepstimmerman
Noach zeetie ge moet mar nie verschiete
Mar vezuipe doe ik ze allemaol de deugeniete
Ik heb niks tegen jou of tegen oe vrouw of oe meid
Ge gaot goed nao de kerk en ge vast op têêd
Mar die overspeulers en die overspeulerinne
Die zen pedomme, veur de renger nog nie binne
Hoelang denkte te werken op ’n houtere scheut
Rontelom dicht en mee ’n kleen achtereut
Driehonderd el laang en veftig el brêêd,vur de mierlemoppe
Want van al da leeft zal de ‘r twee in moette stoppe
Gij en oe wijf en alle dieren groot en kleên
Gelukkig mar zee Noach det nie allemaol olliefanten zêên
Mar ’t ja Heer ok al is ’t wel aorrig
Werke doe ik hard en in honderd jaor ist aorig
Zo gezeed zo gedaon en Noach begon
En honderd jaor laoter den ark beston
’t was weezelijk ’n prachtscheut, den Heer nao de zin
Rontelom goed dicht en W C kes er in
Zie zo zee de heer, nou kan ’t werk beginnen
De scheut die is klaor, laot ze mar allemaol binnen
Noach viet z’n fleut en blaosde er op
En daor kwamen ze aon in volle galop
Behalve de slakke de piere en de kakkerlakke
Die kwamen ammel op zen dooie gemakke
En ’t was ’n werk ’n drukte ’n lêêve
Om al da gedierte ’n goei plekske te geeven
De kneêne de leeuwe,de tijgers en schaop .in unnen aparte bak
Aorige biemeeskes en daander vogeltjes op unnen tak
Bieê, molle moerzeikers en ander kruipende dieren
Die zaten in ’t zaand, bij de worrem en de pieren
De olifanten en zo kwamen in ’n aparte etappe
Zo da ze niemens anders dood zouwe trappe
En umda ’t klêên gerei er nie vandeur zou gaon
Heetie vliege en vlooie in ’n luciferendôôske gedaon
Alles ging goed op z’n dooie gemak
En iedereen stond al veur zunne voeierbak
Bende klaor? riep den Heer en ie wees naor de boot
En mee datie zee KIK rengerde ’t al da ’t goot
De droppels die wogen per stuk wel unne kilo
En ’t mensdom stond naoks as de Venus van Milo
Ze zwomme as snoeke.errem en rêêk
Mar ’t haolde niks eut ,ze verzope gelêêk
De aarde was wir leeg en overal kletsnat
En Den Heer zee,ziezo ,da hebben we wir gehad
Veertig daogen laoter kwam de ark wir aon wal
Noach stapte eut en ’t vee kwam van stal
Ratten en meus han al mee de gebreukelijke zegen
Mar de haos en de knêên han jong gekregen
Zen ze nou ammal gezegend riep Den Heer
Verzeupe en zo dê doe ik nie meer
As teken da’k jullie geen van alle bedroog
Kredde hier unne splinternieuwe Regenboog
————–
Hoe het varken aan zijn staartje kwam
toen onze lieve heer al de dieren had geschapen
leeuwen en tygers en schapen en apen
koeien en kippen en ezels en beren
liepen die dieren zomaar rond zonder kleren
Maar onze lieve heer nam lappen kwast en verf
adam en eva keken toe vanaf een weike
en onze lieve heer zette al de ddieren op een rijke
en daar begon hij te toveren met allerhande lappen
En verf zo schoon dat je het nog altijd niet kunt snappen
hoe ieder dier apart zijn eigen kleurke kreeg
en onze lieve heer streek zijn hele verfdoos leeg
Ocherm het varken van ouds een echte sloeber
was snuffelend uit de rij gelopen op den sloeber
At blaadjes peekes en ook afgevallen vruchten
en het werdt zo lekker dik dat het zwaar begon te zuchten
Oei oei wat ben ik toch dik ik heb volop genoeg
en het viel in het bos in slaap met de pootjes in de lucht
Maar enkele uurtjes later werdt dieên arme stakker
Van het lollig luid lawaai van de andere dieren wakker
En jankte oei dat is waar we krijgen een lieverrijke
van ons leve heerke en hij liep door de eiken
en beuk en mastenbosjes naar de stee
van adam toe,waar het opgedirkte vee
Wat is dat? mee loeien brullen gieren
Mee blaaten en blaffen komen door al de dieren
Gehuppeld en gevlogen schoon in bonte kleuren
Bekleed beklad van achteren en van voren
En houden optocht door het lentelijk paradijs
en ieder dier zingt mee elk op zijn eigen wijs
Voorop het schaap in een hemd van wollen krullen
Het jubelt bê bê bêe ik zit warm in mijn spullen
De leeuw mee manen die hij los liet zwieren
brult van plezier als koning van de dieren
Den ezel is in het grijs mee en kruis op zijn rug
Omdat hij christus eens moet dragenen dan vlug
Den haan vol bonte pluimen kraait volop victorie
de pauw die pronkt wijd uit mee groene en gauwe glorie
de geit loopt blij te springen om zijn sikske
en giegelt mê mêe mêê zot van plezier een sikske
De kikkerduut op het laats,huppelt van pure lol
In het strakke zwemcostuum en kwaakt zijn buikje vol
En het varken ocharm liep gauw naar onze lieve heerke
die al de lucht in klom,al op zijn gauwe leerke
Oei het varken is nog bloot?-foei varken weggelopen?
De stof is op de verfdoos leeg,ik heb nog wat knopen
die krijgt ge op uw buik,dat lijkt wat op een jas
en komt u luie meneer goedleven goed van pas
Maar het varken knorde kort en liet zijn staartje hangen
Zijn ogen werden klein,en kropen weg in zijn wangen
verdwenen van sagrijn zijn snuit werdt als een toeter
Zo lang van puur verdriet en het schreeuwde als een foeter
en jankte en het gierde scherp alsof er gekieteld wier
en ons lieve heerke kreeg meelij met het goei dier
Hij zij kom hier en pakte het varken bij zijn staartje
en het varken liep al gelijk een vurig paardje
Ho Ho een beetje kalm,ik wil u wat versieren
gij allerlelikste en nuttigste der dieren
gij levend spekmachien zie daar en fraaie krul
een lollige tirelatijn tot sieraad goeie sul
Toen keek het varken om en zag zijn staartje krullen
En het knorde van plezier en al de bonte prullen
van haan en papegaai en pauwen was het vergeten
dat staartje kon schoon wieberen bij het eten
En tippelde op zijn teentjes trots als een madam
Omdat het nog zo laat aan zo’n schoon staartje kwam
Dit is door Felix Timmermans naverteld staat hier bij dit gedicht
Je kijkt maar of je kunt gebruiken
groetjes
Een schilder die enige tijd in de kerk van………..gewerkt had ,eerst voor dagloon.en geleverd materiaal de somma van f 129,60
Het kerkbestuur vond de gevraagde som wat hoog, en verzocht de schilder een uitgebreide rekening te overleggen met duidelijk de opgave van de uitgevoerde werken en het verbruikte materiaal.
De andere dag ontvingen zij de volgende rekening.
De heren kerkmeesters der parochiekerk, gelieve aan schilder Lammerstein te betalen voor levering van materiaal en voor dagloon de somma van 129,60
Gespecificeerd als volgt
1. De tien geboden gemoderniseerd, en gewassen f 5,35
2. Pontius Pilatus een paar sokken aan zijn voeten geweven f 3,12
3. De goede moordenaar terug aan het kruis genageld, en twee vingers aangezet f 2,10
4. Tobias op reis een nieuwe paraplu meegegeven, een nieuwe riem aan zijn ransel gezet, en water in zijn kruik gedaan f 0,60
5. De dienstmaagd van caifas gewassen f 0,60
6. Aan de neus van caifas een paar gaatjes dichtgemaakt f 1,35
7. De dienstmaagd van Herodus een nieuw kind gemaakt, haar rok toegenaaid, jarretels aan haar corset genaaid,en haar billen gewassen f 3,00
8. Herodus een nieuw potverdommeke gegeven,en zijn gezicht wat verwilderd f 14,00
9. De profeet balaan zijn jas gekeerd en zijn boord opnieuw gesteven f 14,00
10. Wat nieuwe plooien gemaakt ,in de mouwen van de wenende vrouwen f 3,00
11. De nagels van Gabriel verguld, zijn vleugels verzilverd, en nieuwe pennen in gestoken f 4,60
12. De haan van Petrus een nieuwe kam opgezet, zijn sporen gescherpt, en zijn staart doen staan f 3,00
13. Het achterse eind van Antonius zijn varken wat bijgeschuurd f 0,80
14. Holoferius een nieuwe broek aan zijn gat gemaakt, en 13 nieuwe tanden ingezet f 6,05
15. Een gat in de hemel toegepleisterd en blauw geverfd, de zon schoongemaakt en verguld, de maan gevernist, het vagevuur doen branden, en enkele zielen bijgemaakt f 6,00
16. De narchansers, de berenmutsen opgewreven, en d’r blikken wat donkerder gemaakt f 2,00
17. Den ezel van Jozef groter oren aangezet z’n staart doen wiegelen ’n floske er aan gehangen, en z’n poten beslaan f 1,08
18. Het kleed van Herodus gezoomd, de broek van Oimcon ’n lap ingezet, en knopen aan z’n valdeur genaaid f 7,80
19. In de hel verse antraciet geschept, den duivel zwarter gemaakt, en lucifer zijn staart doen krullen, en enkele verdoemden beter gemaakt f 4,00
20. Bij de plagen van Egypte, de spinnenwebben afgedaan, en nieuwe sprinkhanen bijgeschilderd, en van de zeven magere jaren, de vliegenstond afgekrabd f18,60
21. Het aangezicht van Maria Magdalena gepoederd en rood op haar lippen gedaan drie nieuwe tanden ingezet en geplombeerd f 3,00
22. In de slingers van David een nieuwe steen gelegd, het voorhoofd van de reus gespannen, wat puisten op zijn gezicht gezet,en zijn been verzet f 7,00
23. De waterkruik van de samaritaanse vrouw hersteld, een oor aangezet, en aan de onderkant een gat toegepleisterd f 15,50
24. Onze aardse moeder Eva haar gat afgekrabt nieuwe lijnen geverfd, haar oogappel en haar wangen doen blozen,en de tong van haar serpent verscherpt f 3,00
25. Adam zijn versleten tanden hersteld, zijn krom been recht gezet en zijn baard gekamd, en hem bovendien nog eens in Eva’s appel doen bijten f 11,30
Totaal F129,60
A Lammerstein
—————————-
zo was ut bij ons thuus
goeien aovond allemaol es ut fist was bij ons thuus vroeger ,krek as hier. Van alle kaanten kwamen ze bij elkaor nie zoeveul, dèging nie bij ons in de keuken Es ut fist was kregen we spekstreuf Vroeger ging ut allemal nie zo schòòn Zeker nie as ge mee veulman waard ik gao jullie is wa vertellen van vroeger bij ons thuus Tegenworrig noemen ze dè vurdraogen toen ik geborre wier ,was ik hil jong Onze vaoder en ons moeder waren nie theus ,.die waren op ut erpelveld,mangelwortels eut doen We waren thuus mee zeuventien kender ,zeuve jong en tien meskes De leste is altij de jongste gebleven We sliepen op èèn kaomer ,mee gasmaskers op omdè we mar èèn bed han Dè was wel uns hil laastig ’t irste kend wier in bed geleed ,en as dè sliep,wier ut er wir eutgehaold en tegen de muur gezet dan was de volgende aon de beurt en zo vort Ze hebbe me ne keer un week laoten staon,vur dè ze ut in de gaoten han Onze wekker dè was unne emmer ,asie vol was dan was ut zes uuren Is ne keer hai onze vaoder hil veul gedronken toen liep de wekker om vier uur af èèn van mun bruurs was kunstenaor Die ging mee unne ouwe jas nar ut cafe, en kwam mee ennne nuuwe trug Ons moeder hoefde de luiers nooit eut te spuulen ,want wij waren mee lijnmèèl gròòtgebraocht Ze kon ze zò umschudden We moesse natuurluk hil zeunig lèève ’t Pleepapier worde aon twee kaante gebreukt Onze vader heurde nie hil goed ,we han um de oren van zunne kop gefrete Bij ons aate ze ok nie mee mes en vòrk;we din gewòòn onze mond open en ons moeder mikte ur wa in of dur neffe ons jongens hieten allemal Jan ,behalven onze frans ,die hiet hendrik Een van mun zusters vree meeunne jongen die hai mar èèn oog as ze um onder vier òògen won spreken moes ik er altij bij zèn de jongste klaogde altij van pèèn in zunne buik Ons moeder zee dan Ge mot blij zèn dè gè er inne het ,anders zun oe botterhammen in oe broek vallen mun oedste broer is 60 jaor Hij hai 61 kunne zèn mar hij is un jaor ziek gewiest ~eèn van mun zusters kekt zò schèèl ,as ze schreuwt ,lòpen de traonen over dur schaowers Mee zes jaor ging ik nar schòòl Ik kos goed mee de mister opschiete Veschaaiende klassen mocht ik tw`èè kirren doen Dander moessen alle jaor ner de volgende klas De mister vroeg unne kèèr aon men As ge twaolf gulde zchuld het bij den bakker ,tien gulden bij den slachter ,en vèèf gulden bij den gruunteboer ,hoeveul schuld hedde dan? ik zee dè weet ik nie mister want as we zoeveul schuld hebbe gaon we mistentèèd verheuzen En zò ging ut bij ons vroeger theus
Van ons moeder durre schort
wil ik u iets vertellen
hij is hel simpel mar zee meer
as heel veel dure bontvellen
ons moeder durre schort
die was maar van katoen
die droeg ze alle daogen
zo was ze in heuren doen
ons moeder droeg unne schort
Unne bonte dur de week
Ne witte vur de zondag
Die dan wel deftig leek
Ik zie ons moeder durre schort
Mee brood ertegen aon
Daor tikte ze un kruiske tegen
eer zo ze nie aon ’t snijen gaon
Ons moeder durre schort
daor kroop ik gere onder
als ik verleegen waar van meensen
Of bang van hel of donder
Onder ons moeder durre schort
Mar dè wier ons nooit gezee
zaat ieder jaor un kiendje
van die zorg han wij ginne weet
Ons moeder hee op durre schort
al hil we luiers opgespeld
d’n eene kleine was nog nie droog
of van den andere war ze uitgeteld
Mee ons moeder durre schort
onder aon de rechtse tip
Poetste ze onze ooren
Of veegde ze kruimels van ons lip
ons moeder durre schort
was altij bij de haand
We veegde er zelf ons snotneus aaf
we waren vaste klaant
in ons moeder durre schort
de he’k nog niet verteld
werden de boonen in gepeld
en de eerappels in gescheld
in ons moeder durre schort
De waar vroeger zo gesteld
wier op iedere vrjdagavond
m’n bruers hun weekgeld ingeteld
onder ons moeder durre schort
Leefde een tevreeèn ziel
die alles aon hierboven liet
Ok as er wè te treuren viel
Oner ons moeder durre schort
zaten nie de duurste kleren
mar klopte er un heel goei hart
waor wij nog veul van kunnen leren
en ons moeder me dure schort
daor liep ze mee nar de kippen
Gaow efkes kijken gaon
en zo liet ze dur eieren er in glippen
en ons moeder mee durre schort
de boonen moeten worden afgedaon
Gestopt in heure schort
en zo moesten wij aon het pellen gaon
In ons moeder durre schort
werd ons het bidden nog geleerd
nauw draogen ze nimmer zonne schort
En lekt bidde hast wel verkeerd
tegen ons moeder durre schort
Woerd de mik nie mir geweeèn
want as ie van de bakker komt
dan is ie al gesneeèn
onder ons moeder durre schort
was ’t as kind goed vertoeven
mar nou geleuf ik echter toch
de’k nou nie meer zo hoeven
Ons moeder durre schort
daor kruip ik nie mir onder
ik zee nie meer verlegen nouw
Of bang van hel en donder
Onder ons moeder durre schort
Daor zaat gin feministe
Mar gezag dè had ze wel
Heur woord was ’t liste en dè wiste
——————–
Kanariezaad
Trien bereide ’t middageten toen ze dacht
Ik heb verdraaid de soep vergeten
Waar mijn manlief zo naar smacht
Haastig loopt ze naar de kelder
Om wat kool prei en seldery
En ze heeft noch rust nog duur
En door ’t poken
En door ’t stoken
’t water zingt en ziedt op ’t vuur
nu wat rijst er in gesmeten
Zonder weten
Zo gezegd zo gedaan
Trientje grijpt een busje aan
En aarzelt zelfs geen poosje
Maar giet den inhoud van het doosjein den pot
Saperlat, he wat zijn die fijne zaadjes
Die daar drijven op het nat
En ze kijkt ze kijkt verwonderd
Als beteuterd “wel verdonderd
Een verkeerde bus gevat
Ach hoe kan een mens zo missen
En in ’t grijpen zo vergissen
’t is verdraaid kanariezaad
’t is er in ’t is te laat
kan een vogel daar mee leven
’t zal mijn man ook niet vergeten
En wie weet dat hij het niet gretig eet”
Jan komt binnen in zijn huisje
Groet zin wijfje, maakt een kruisje
Zet zich bij haar aan de dis
Eet wat meesmuilt, denkt ’t is mis
Hij staat op en valt aan ’t fluiten
Schuifelt binnenhuis en buiten
Net als een kanarievogel doet
Schei toch uit zo roept katrien
Hebt ge dan geen oren
Al de buren kunnen ’t horen
Jan spreekt niet maakt geen gehoor
Kwinkeleert en schuifelt voort
Dokter dokter kom eens binnen
Onze jan verliest zijn zinnen
Roept Katrien tot dokter blaat
Die daar juist passeert op straat
En de dokter stond te kijken
Nooit sprak hij zag ik ziens gelijken
Zeg eens vrouw bepeins u wel
Hebt ge soms niet in zijn eten
Enig vogelzaad gesmeten
‘k Heb wat in zijn soep gedaan
Maar daardoor kan toch geen kwaad ontstaan
Daardoor viel hij weer in ’t fluiten
Dat zijn oren er van tuiten
Vrouw van dat kanariezaad
Kwam gewis hier alle kwaad
En daarbij ‘k heb er zelf ook van gegeten
En volstrekt niets van geweten
Alsof ge nu een wonder ziet
WIJFJES FLUITEN IMMERS NIET
——————-
de waorzegende kwartel
keetje der ik noem heur toch
Het kan me ook nie schelen
Want Kee of Keetje
Zo heeten er zo velen
Da drn dan stak zich op een keer
al in haar beste zondags kleer
En met een paar looie treden
En met een schemering in de leeèn
Heur kraok net kaomerke uit op straot
veur ’t kiezen veur heur levensstaot
M H pastoor zo sprak ze en zuchte ze
Mijnheer pastoor zo sprak en kuchte ze
Ge zult nie raoien wat ik kom doen
heur hartje zonk haast in haar schoen
Louwie den zoon van Dirk verkouwen
Gij eigens hebt hem nog gedoopt
Die hee gevraogd mee mien te trouwen
toen sloeg ze d’r oogskens nedrig neer
Ze lachte en zei niks meer
Schep moed mijn kind wees niet verlegen
zoiets komt elke dern niet tegen [dern is meisje ]
Zo mee Louwie, hem ken ik terdege
Inne biste jongen nieuwaor pastoor
Een allerbeste door en door
Zoo wilde gij mee Louwie gaon trouwen?
Och pastoor gij hegget nie goed onthouwen
Louwie wil trouwen gaon mee mien
Van mijn kant is het nog misschien
Nou zou ik graog jou raod eens heuren
Wat er van mijn kaant mot gebeuren
Ja keetje de voorzichtigheid
Zegt eerst wel wat u hart u zijt
Die raod hee moeder men ook gegeven
Maar of ik vroeg of nie om het even
ik kwam er toch niks verder mee
Mijn hart dat zei geen ja of nee
Als maar gold van andere kweed te spreken
Dan zou haar niets ontbreken
Pastoor die had haar goed doorkeken
En daocht wat een dwaze meskesstreken
Haar hart houd dolveel van dè jong
Maar het jawoord wil niet van haar tong
Maar ik vang haar in haar eigen strik
Hij orakizeert een ogenblik
En zei toen “hoor eens beste keetje
En krijg nou juist een goed ideetje
een wonderkwartel heb ik daor
In ’t voorhuis ,die zijt altijd waor
In zulke twijfelbaore dingen
Nou luister als ge hem hoort zingen”
Kee pak Louwie Kee pak Louwie
Dan doe je het
Maar zingt hij daar
Maar zingt hij daaren tegen
Kee pak hem nie Kee pak hem nie
Dan laot ge het trouwen achterwege
Gao door nou voor die kooi maar staon
Ik moet efkes naor mijn zieken gaon
Kee tuurt den kwartel angstig aon
En wenst dat hij maar gauw zal slaon
Het minste geritsel doet heur schrikken
Als uren zijn haar ogenblikken
Och heer wie weet hoe lang het nog duurt
Het is wel ooit getureluurd
Pastoor zal toch een meens nie foppen?
Was ’t dat?….ze voelt heur hartje kloppen
Heur eigen oren geleuft ze niet
Kee pak Louwie
Kee pak Louwie
Jao Jao dè zingt ie dank oe kwartel
Het is sund voor god, zo ik tegenspartel
Hard liep ze en zei Louwie heel gauw
Jong ’t is er deur ik pak oe nou
Gerelateerd:
Twee oudjes De lucht is zo helder, het windje zo warm, - Hij stiet…
De oudjes De oudjes praten niet of hoogstens af en toe met stille ogentaal…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
De erst lokkemotief
nou ‘kheb em gezien heur! de lokkemotief
nog vuul ik de griezel er van deur mien lief
zo’nmonster mein ik,zo’naoklig masjien
Is nooit ien et derpop en karmis gezien
Nee liever nog zie,ik,al kost et ook meer
Een zeemarremin,drommedaris,of beer1
We stoengen van mergen bij ;t wachthuus aan ’t hek
Onze erbeiêr janen dan ik,zei de gek
Pas op riep de wachtbaos, meteen komt ie er aon
Al is ie nog wel en kwartier hier vandaon!
En krek dat ie ’t zeit,loer ik efkes op zij
Verrechtig,daor kwam ie al dichterbij
En aorigheid was et te zien in de vert,
Hoe dichter ie bij kwiem.hoe groter ie werd
Hie dampte uut z’n piep witte rookwolken uut
En gromde toezoers;uut en vuut! uut en vuut!
‘kiek um d’r was niks,gene kraoi ,op den weg
,,rij deur maar!zo riep ik;en met da ‘ket zag,
Daor geft ie en schraow,da verdekselde ding
Da;k meinde ,da heuren en zien me verging
He rit wa geraos, ‘k docht de grond zakt ieneen!
‘k zag schiemring veur de ogen,ik rilde ien de lêên
De boom griepte ik vast ;t was precies of en douw,
Dien’k vuulde en nie zag,mien veurruut stoten wou
En veur da”keer aojem kos haolen,verdord
En veur ik hem goed zien kos,daor was ie al vort!
Het erst wa’k toen zei was :hij leefde nog Jan?
Jao zeet ie maor jong,vralterierend bin ik er van!
Ik ook zei ik jong,”t kan zowaor in de hel
Nie slimmer spektaoklen,geleufde da wel?
‘k Geleuf ’t zeit ie ;k heb er den duuvel zien staon
Zo’n zwarte sinjeur en et vuur porde aon!
Zeg duuvel of weerwolf;t is krek en allins,
Went da houw ik vol,Jan ik zet et en mins
Um zo zonder peerd,zonder toom zonder zweep
Zo’n waogen te sturen! zeg vat je de kneep
B V Meurs
bij mij in mijn schrift staat als schrijver b V Meurs
groetjes cor
de waorzegende kwartel
keetje der ik noem heur toch
Het kan me ook nie schelen
Want Kee of Keetje
Zo heeten er zo velen
Da drn dan stak zich op een keer
al in haar beste zondags kleer
En met een paar looie treden
En met een schemering in de leeèn
Heur kraok net kaomerke uit op straot
veur ’t kiezen veur heur levensstaot
M H pastoor zo sprak ze en zuchte ze
Mijnheer pastoor zo sprak en kuchte ze
Ge zult nie raoien wat ik kom doen
heur hartje zonk haast in haar schoen
Louwie den zoon van Dirk verkouwen
Gij eigens hebt hem nog gedoopt
Die hee gevraogd mee mien te trouwen
toen sloeg ze d;r oogskens nedrig neer
Ze lachte en zei niks meer
Schep moed mijn kind wees niet verlegen
zoiets komt elke dern niet tegen [dern is meisje ]
Zo mee Louwie ,hem ken ik terdege
Inne biste jongen nieuwaor pastoor
Een allerbeste door en door
Zoo wilde gij mee Louwie gaon trouwen ?
Och pastoor gij hegget nie goed onthouwen
Louwie wil trouwen gaon mee mien
Van mijn kant is het nog misschien
Nou zou ik graog jou raod eens heuren
Wat er van mijn kaant mot gebeuren
Ja keetje de voorzichtigheid
Zegt eerst wel wat u hart u zijt
Die raod hee moeder men ook gegeven
Maar of ik vroeg of nie om het even
ik kwam er toch niks verder mee
Mijn hart dat zei geen ja of nee
Als maar gold van andere kweed te spreken
Dan zou haar niets ontbreken
Pastoor die had haar goed doorkeken
En daocht wat een dwaze meskesstreken
Haar hart houd dolveel van dè jong
Maar het jawoord wil niet van haar tong
Maar ik vang haar in haar eigen strik
Hij orakizeert een ogenblik
En zei toen ;hoor eens beste keetje
En krijg nou juist een goed ideetje
een wonderkwartel heb ik daor
In ;t voorhuis ,die zijt altijd waor
In zulke twijfelbaore dingen
Nou luister als ge hem hoort zingen
Kee pak Louwie Kee pak Louwie
Dan doe je het
Maar zingt hij daar
Maar zingt hij daaren tegen
Kee pak hem nie Kee pak hem nie
Dan laot ge het trouwen achterwege
Gao door nou voor die kooi maar staon
Ik moet efkes naor mijn zieken gaon
Kee tuurt den kwartel angstig aon
En wenst dat hij maar gauw zal slaon
Het minste geritsel doet heur schrikken
Als uren zijn haar ogenblikken
Och heer wie weet hoe lang het nog duurt
Het is wel ooit getureluurd
Pastoor zal toch een meens nie foppen ??
Was ;t dat ??….ze voelt heur hartje kloppen
Heur eigen oren geleuft ze niet
Kee pak Louwie Kee pak Louwie
Jao Jao dè zingt ie dank oe kwartel
Het is sund voor god ,zo ik tegenspartel
Hard liep ze en zei Louwie heel gauw
Jong ;t is er deur ik pak oe nou
Een aorig misverstand
Het is een verrel jaor nog pas
Dat ’t bruiloft bij geurt harmsen was
En nou al het ie raozend spiet
Went om we rejen wit ie niet
Z.n vrouw wordt kwooier alle daogen
En doet hem niks dan sarren plaogen
En of ie gek zich prakkeziert
En wat ie ok mee haar probiert
En of ie hè ‘zeit of wablief
Ze is een kruis da lelik wief
Kum daocht ie ik zal ut toch mar waogen
En gao pastoor z’n raod is vraogen
Mins [zee pastoor] daor hedde ut nouw
Ik zee oe nim haor nie tot vrouw
Ze deugd nie.geleuf me beste vriend
Ge sloeg min raod toen in de wiend
Kiek wilde oew lot nie meer beklaogen
Dan motte oew kruis geduldig draogen
Is ;t aanders nie ? [zee weer de boer]
Al valt ’t noch zo zwaor ,zo zoer
Ik zal ’t draogen ! verwed mien kop !
Hier gift pastoor de haand er op
Geet weg en repetiert bij vlaogen
Ik moet min kruis geduldig draogen
En krek dat ie z’n huis in kwam
Daor spuugde ze weer vuur en vlam
Hierrr zeet ie en pakte z’n wief
Met stevige armen om ;t lief
En nimt z;n kruis op om te draogen
Gelukkig da gin meensen ’t zagen
Lang draogt ie haor de deel in ’t rond
Zij raost da;t schuum stuug op d;r mond
Eerst toen heur kwaodheid was gedaon
Mocht ze op heur eigen been weer staon
Wa keek ze omthutseld en verslaogen1
Geduldig zeet ie mot ik oe draogen
Nog eens maar is ze kwaod gewest Dè was toen op ;t allelest
Went net precies as de eerste keer Nam ie z;n kruis en droeg ;t weer
Sinds wier ze beter alle daogen hie had gin kruiske meer te draogen
B V MEURS
hier nog enkele oude gedichten die je gebruiken kunt
De ark van Noach
Toen de wereld al een tedje was geborre
Begon ’t vrouwvolk hoe langer hoe schonder te worre
’t Was in den têêd, da ’t mensdom begos te vermere
En nog hil familiaer omging mee de engel des Heere
Nou is zonnen engel ok mar ’n geschaope ding
En ’t gebeurde soms dat ie mee de mensheid de kermis op ging
Was da nou nen enkele keer gebeurd. ala bonheur
Mar ’t kwaam .pedomme, host alle daogen veur
En as ge ’t nie geleuft, dan moete ’t mar laote
Mar al da gescharrel liep op ’t lest in de gaoten
’t geduld van de Heer was dan ok werkelijk op
kaot liep ie weg mee zunnen hoed schuin op zunne kop
Ge konnet aon ‘m zien,hij waar iets van plan
Nao Noach ging ie, de koninklijke scheepstimmerman
Noach zeetie ge moet mar nie verschiete
Mar vezuipe doe ik ze allemaol de deugeniete
Ik heb niks tegen jou of tegen oe vrouw of oe meid
Ge gaot goed nao de kerk en ge vast op têêd
Mar die overspeulers en die overspeulerinne
Die zen pedomme, veur de renger nog nie binne
Hoelang denkte te werken op ’n houtere scheut
Rontelom dicht en mee ’n kleen achtereut
Driehonderd el laang en veftig el brêêd,vur de mierlemoppe
Want van al da leeft zal de ‘r twee in moette stoppe
Gij en oe wijf en alle dieren groot en kleên
Gelukkig mar zee Noach det nie allemaol olliefanten zêên
Mar ’t ja Heer ok al is ’t wel aorrig
Werke doe ik hard en in honderd jaor ist aorig
Zo gezeed zo gedaon en Noach begon
En honderd jaor laoter den ark beston
’t was weezelijk ’n prachtscheut, den Heer nao de zin
Rontelom goed dicht en W C kes er in
Zie zo zee de heer, nou kan ’t werk beginnen
De scheut die is klaor, laot ze mar allemaol binnen
Noach viet z’n fleut en blaosde er op
En daor kwamen ze aon in volle galop
Behalve de slakke de piere en de kakkerlakke
Die kwamen ammel op zen dooie gemakke
En ’t was ’n werk ’n drukte ’n lêêve
Om al da gedierte ’n goei plekske te geeven
De kneêne de leeuwe,de tijgers en schaop .in unnen aparte bak
Aorige biemeeskes en daander vogeltjes op unnen tak
Bieê, molle moerzeikers en ander kruipende dieren
Die zaten in ’t zaand, bij de worrem en de pieren
De olifanten en zo kwamen in ’n aparte etappe
Zo da ze niemens anders dood zouwe trappe
En umda ’t klêên gerei er nie vandeur zou gaon
Heetie vliege en vlooie in ’n luciferendôôske gedaon
Alles ging goed op z’n dooie gemak
En iedereen stond al veur zunne voeierbak
Bende klaor? riep den Heer en ie wees naor de boot
En mee datie zee KIK rengerde ’t al da ’t goot
De droppels die wogen per stuk wel unne kilo
En ’t mensdom stond naoks as de Venus van Milo
Ze zwomme as snoeke.errem en rêêk
Mar ’t haolde niks eut ,ze verzope gelêêk
De aarde was wir leeg en overal kletsnat
En Den Heer zee,ziezo ,da hebben we wir gehad
Veertig daogen laoter kwam de ark wir aon wal
Noach stapte eut en ’t vee kwam van stal
Ratten en meus han al mee de gebreukelijke zegen
Mar de haos en de knêên han jong gekregen
Zen ze nou ammal gezegend riep Den Heer
Verzeupe en zo dê doe ik nie meer
As teken da’k jullie geen van alle bedroog
Kredde hier unne splinternieuwe Regenboog
————–
Hoe het varken aan zijn staartje kwam
toen onze lieve heer al de dieren had geschapen
leeuwen en tygers en schapen en apen
koeien en kippen en ezels en beren
liepen die dieren zomaar rond zonder kleren
Maar onze lieve heer nam lappen kwast en verf
adam en eva keken toe vanaf een weike
en onze lieve heer zette al de ddieren op een rijke
en daar begon hij te toveren met allerhande lappen
En verf zo schoon dat je het nog altijd niet kunt snappen
hoe ieder dier apart zijn eigen kleurke kreeg
en onze lieve heer streek zijn hele verfdoos leeg
Ocherm het varken van ouds een echte sloeber
was snuffelend uit de rij gelopen op den sloeber
At blaadjes peekes en ook afgevallen vruchten
en het werdt zo lekker dik dat het zwaar begon te zuchten
Oei oei wat ben ik toch dik ik heb volop genoeg
en het viel in het bos in slaap met de pootjes in de lucht
Maar enkele uurtjes later werdt dieên arme stakker
Van het lollig luid lawaai van de andere dieren wakker
En jankte oei dat is waar we krijgen een lieverrijke
van ons leve heerke en hij liep door de eiken
en beuk en mastenbosjes naar de stee
van adam toe,waar het opgedirkte vee
Wat is dat? mee loeien brullen gieren
Mee blaaten en blaffen komen door al de dieren
Gehuppeld en gevlogen schoon in bonte kleuren
Bekleed beklad van achteren en van voren
En houden optocht door het lentelijk paradijs
en ieder dier zingt mee elk op zijn eigen wijs
Voorop het schaap in een hemd van wollen krullen
Het jubelt bê bê bêe ik zit warm in mijn spullen
De leeuw mee manen die hij los liet zwieren
brult van plezier als koning van de dieren
Den ezel is in het grijs mee en kruis op zijn rug
Omdat hij christus eens moet dragenen dan vlug
Den haan vol bonte pluimen kraait volop victorie
de pauw die pronkt wijd uit mee groene en gauwe glorie
de geit loopt blij te springen om zijn sikske
en giegelt mê mêe mêê zot van plezier een sikske
De kikkerduut op het laats,huppelt van pure lol
In het strakke zwemcostuum en kwaakt zijn buikje vol
En het varken ocharm liep gauw naar onze lieve heerke
die al de lucht in klom,al op zijn gauwe leerke
Oei het varken is nog bloot?-foei varken weggelopen?
De stof is op de verfdoos leeg,ik heb nog wat knopen
die krijgt ge op uw buik,dat lijkt wat op een jas
en komt u luie meneer goedleven goed van pas
Maar het varken knorde kort en liet zijn staartje hangen
Zijn ogen werden klein,en kropen weg in zijn wangen
verdwenen van sagrijn zijn snuit werdt als een toeter
Zo lang van puur verdriet en het schreeuwde als een foeter
en jankte en het gierde scherp alsof er gekieteld wier
en ons lieve heerke kreeg meelij met het goei dier
Hij zij kom hier en pakte het varken bij zijn staartje
en het varken liep al gelijk een vurig paardje
Ho Ho een beetje kalm,ik wil u wat versieren
gij allerlelikste en nuttigste der dieren
gij levend spekmachien zie daar en fraaie krul
een lollige tirelatijn tot sieraad goeie sul
Toen keek het varken om en zag zijn staartje krullen
En het knorde van plezier en al de bonte prullen
van haan en papegaai en pauwen was het vergeten
dat staartje kon schoon wieberen bij het eten
En tippelde op zijn teentjes trots als een madam
Omdat het nog zo laat aan zo’n schoon staartje kwam
Dit is door Felix Timmermans naverteld staat hier bij dit gedicht
Je kijkt maar of je kunt gebruiken
groetjes
De Schildersrekening
Een schilder die enige tijd in de kerk van………..gewerkt had ,eerst voor dagloon.en geleverd materiaal de somma van f 129,60
Het kerkbestuur vond de gevraagde som wat hoog, en verzocht de schilder een uitgebreide rekening te overleggen met duidelijk de opgave van de uitgevoerde werken en het verbruikte materiaal.
De andere dag ontvingen zij de volgende rekening.
De heren kerkmeesters der parochiekerk, gelieve aan schilder Lammerstein te betalen voor levering van materiaal en voor dagloon de somma van 129,60
Gespecificeerd als volgt
1. De tien geboden gemoderniseerd, en gewassen f 5,35
2. Pontius Pilatus een paar sokken aan zijn voeten geweven f 3,12
3. De goede moordenaar terug aan het kruis genageld, en twee vingers aangezet f 2,10
4. Tobias op reis een nieuwe paraplu meegegeven, een nieuwe riem aan zijn ransel gezet, en water in zijn kruik gedaan f 0,60
5. De dienstmaagd van caifas gewassen f 0,60
6. Aan de neus van caifas een paar gaatjes dichtgemaakt f 1,35
7. De dienstmaagd van Herodus een nieuw kind gemaakt, haar rok toegenaaid, jarretels aan haar corset genaaid,en haar billen gewassen f 3,00
8. Herodus een nieuw potverdommeke gegeven,en zijn gezicht wat verwilderd f 14,00
9. De profeet balaan zijn jas gekeerd en zijn boord opnieuw gesteven f 14,00
10. Wat nieuwe plooien gemaakt ,in de mouwen van de wenende vrouwen f 3,00
11. De nagels van Gabriel verguld, zijn vleugels verzilverd, en nieuwe pennen in gestoken f 4,60
12. De haan van Petrus een nieuwe kam opgezet, zijn sporen gescherpt, en zijn staart doen staan f 3,00
13. Het achterse eind van Antonius zijn varken wat bijgeschuurd f 0,80
14. Holoferius een nieuwe broek aan zijn gat gemaakt, en 13 nieuwe tanden ingezet f 6,05
15. Een gat in de hemel toegepleisterd en blauw geverfd, de zon schoongemaakt en verguld, de maan gevernist, het vagevuur doen branden, en enkele zielen bijgemaakt f 6,00
16. De narchansers, de berenmutsen opgewreven, en d’r blikken wat donkerder gemaakt f 2,00
17. Den ezel van Jozef groter oren aangezet z’n staart doen wiegelen ’n floske er aan gehangen, en z’n poten beslaan f 1,08
18. Het kleed van Herodus gezoomd, de broek van Oimcon ’n lap ingezet, en knopen aan z’n valdeur genaaid f 7,80
19. In de hel verse antraciet geschept, den duivel zwarter gemaakt, en lucifer zijn staart doen krullen, en enkele verdoemden beter gemaakt f 4,00
20. Bij de plagen van Egypte, de spinnenwebben afgedaan, en nieuwe sprinkhanen bijgeschilderd, en van de zeven magere jaren, de vliegenstond afgekrabd f18,60
21. Het aangezicht van Maria Magdalena gepoederd en rood op haar lippen gedaan drie nieuwe tanden ingezet en geplombeerd f 3,00
22. In de slingers van David een nieuwe steen gelegd, het voorhoofd van de reus gespannen, wat puisten op zijn gezicht gezet,en zijn been verzet f 7,00
23. De waterkruik van de samaritaanse vrouw hersteld, een oor aangezet, en aan de onderkant een gat toegepleisterd f 15,50
24. Onze aardse moeder Eva haar gat afgekrabt nieuwe lijnen geverfd, haar oogappel en haar wangen doen blozen,en de tong van haar serpent verscherpt f 3,00
25. Adam zijn versleten tanden hersteld, zijn krom been recht gezet en zijn baard gekamd, en hem bovendien nog eens in Eva’s appel doen bijten f 11,30
Totaal F129,60
A Lammerstein
—————————-
zo was ut bij ons thuus
goeien aovond allemaol es ut fist was bij ons thuus vroeger ,krek as hier. Van alle kaanten kwamen ze bij elkaor nie zoeveul, dèging nie bij ons in de keuken Es ut fist was kregen we spekstreuf Vroeger ging ut allemal nie zo schòòn Zeker nie as ge mee veulman waard ik gao jullie is wa vertellen van vroeger bij ons thuus Tegenworrig noemen ze dè vurdraogen toen ik geborre wier ,was ik hil jong Onze vaoder en ons moeder waren nie theus ,.die waren op ut erpelveld,mangelwortels eut doen We waren thuus mee zeuventien kender ,zeuve jong en tien meskes De leste is altij de jongste gebleven We sliepen op èèn kaomer ,mee gasmaskers op omdè we mar èèn bed han Dè was wel uns hil laastig ’t irste kend wier in bed geleed ,en as dè sliep,wier ut er wir eutgehaold en tegen de muur gezet dan was de volgende aon de beurt en zo vort Ze hebbe me ne keer un week laoten staon,vur dè ze ut in de gaoten han Onze wekker dè was unne emmer ,asie vol was dan was ut zes uuren Is ne keer hai onze vaoder hil veul gedronken toen liep de wekker om vier uur af èèn van mun bruurs was kunstenaor Die ging mee unne ouwe jas nar ut cafe, en kwam mee ennne nuuwe trug Ons moeder hoefde de luiers nooit eut te spuulen ,want wij waren mee lijnmèèl gròòtgebraocht Ze kon ze zò umschudden We moesse natuurluk hil zeunig lèève ’t Pleepapier worde aon twee kaante gebreukt Onze vader heurde nie hil goed ,we han um de oren van zunne kop gefrete Bij ons aate ze ok nie mee mes en vòrk;we din gewòòn onze mond open en ons moeder mikte ur wa in of dur neffe ons jongens hieten allemal Jan ,behalven onze frans ,die hiet hendrik Een van mun zusters vree meeunne jongen die hai mar èèn oog as ze um onder vier òògen won spreken moes ik er altij bij zèn de jongste klaogde altij van pèèn in zunne buik Ons moeder zee dan Ge mot blij zèn dè gè er inne het ,anders zun oe botterhammen in oe broek vallen mun oedste broer is 60 jaor Hij hai 61 kunne zèn mar hij is un jaor ziek gewiest ~eèn van mun zusters kekt zò schèèl ,as ze schreuwt ,lòpen de traonen over dur schaowers Mee zes jaor ging ik nar schòòl Ik kos goed mee de mister opschiete Veschaaiende klassen mocht ik tw`èè kirren doen Dander moessen alle jaor ner de volgende klas De mister vroeg unne kèèr aon men As ge twaolf gulde zchuld het bij den bakker ,tien gulden bij den slachter ,en vèèf gulden bij den gruunteboer ,hoeveul schuld hedde dan? ik zee dè weet ik nie mister want as we zoeveul schuld hebbe gaon we mistentèèd verheuzen En zò ging ut bij ons vroeger theus
Hier wat stukjes die je kunt gebruiken
Ons moeder durre schort
Van ons moeder durre schort
wil ik u iets vertellen
hij is hel simpel mar zee meer
as heel veel dure bontvellen
ons moeder durre schort
die was maar van katoen
die droeg ze alle daogen
zo was ze in heuren doen
ons moeder droeg unne schort
Unne bonte dur de week
Ne witte vur de zondag
Die dan wel deftig leek
Ik zie ons moeder durre schort
Mee brood ertegen aon
Daor tikte ze un kruiske tegen
eer zo ze nie aon ’t snijen gaon
Ons moeder durre schort
daor kroop ik gere onder
als ik verleegen waar van meensen
Of bang van hel of donder
Onder ons moeder durre schort
Mar dè wier ons nooit gezee
zaat ieder jaor un kiendje
van die zorg han wij ginne weet
Ons moeder hee op durre schort
al hil we luiers opgespeld
d’n eene kleine was nog nie droog
of van den andere war ze uitgeteld
Mee ons moeder durre schort
onder aon de rechtse tip
Poetste ze onze ooren
Of veegde ze kruimels van ons lip
ons moeder durre schort
was altij bij de haand
We veegde er zelf ons snotneus aaf
we waren vaste klaant
in ons moeder durre schort
de he’k nog niet verteld
werden de boonen in gepeld
en de eerappels in gescheld
in ons moeder durre schort
De waar vroeger zo gesteld
wier op iedere vrjdagavond
m’n bruers hun weekgeld ingeteld
onder ons moeder durre schort
Leefde een tevreeèn ziel
die alles aon hierboven liet
Ok as er wè te treuren viel
Oner ons moeder durre schort
zaten nie de duurste kleren
mar klopte er un heel goei hart
waor wij nog veul van kunnen leren
en ons moeder me dure schort
daor liep ze mee nar de kippen
Gaow efkes kijken gaon
en zo liet ze dur eieren er in glippen
en ons moeder mee durre schort
de boonen moeten worden afgedaon
Gestopt in heure schort
en zo moesten wij aon het pellen gaon
In ons moeder durre schort
werd ons het bidden nog geleerd
nauw draogen ze nimmer zonne schort
En lekt bidde hast wel verkeerd
tegen ons moeder durre schort
Woerd de mik nie mir geweeèn
want as ie van de bakker komt
dan is ie al gesneeèn
onder ons moeder durre schort
was ’t as kind goed vertoeven
mar nou geleuf ik echter toch
de’k nou nie meer zo hoeven
Ons moeder durre schort
daor kruip ik nie mir onder
ik zee nie meer verlegen nouw
Of bang van hel en donder
Onder ons moeder durre schort
Daor zaat gin feministe
Mar gezag dè had ze wel
Heur woord was ’t liste en dè wiste
——————–
Kanariezaad
Trien bereide ’t middageten toen ze dacht
Ik heb verdraaid de soep vergeten
Waar mijn manlief zo naar smacht
Haastig loopt ze naar de kelder
Om wat kool prei en seldery
En ze heeft noch rust nog duur
En door ’t poken
En door ’t stoken
’t water zingt en ziedt op ’t vuur
nu wat rijst er in gesmeten
Zonder weten
Zo gezegd zo gedaan
Trientje grijpt een busje aan
En aarzelt zelfs geen poosje
Maar giet den inhoud van het doosjein den pot
Saperlat, he wat zijn die fijne zaadjes
Die daar drijven op het nat
En ze kijkt ze kijkt verwonderd
Als beteuterd “wel verdonderd
Een verkeerde bus gevat
Ach hoe kan een mens zo missen
En in ’t grijpen zo vergissen
’t is verdraaid kanariezaad
’t is er in ’t is te laat
kan een vogel daar mee leven
’t zal mijn man ook niet vergeten
En wie weet dat hij het niet gretig eet”
Jan komt binnen in zijn huisje
Groet zin wijfje, maakt een kruisje
Zet zich bij haar aan de dis
Eet wat meesmuilt, denkt ’t is mis
Hij staat op en valt aan ’t fluiten
Schuifelt binnenhuis en buiten
Net als een kanarievogel doet
Schei toch uit zo roept katrien
Hebt ge dan geen oren
Al de buren kunnen ’t horen
Jan spreekt niet maakt geen gehoor
Kwinkeleert en schuifelt voort
Dokter dokter kom eens binnen
Onze jan verliest zijn zinnen
Roept Katrien tot dokter blaat
Die daar juist passeert op straat
En de dokter stond te kijken
Nooit sprak hij zag ik ziens gelijken
Zeg eens vrouw bepeins u wel
Hebt ge soms niet in zijn eten
Enig vogelzaad gesmeten
‘k Heb wat in zijn soep gedaan
Maar daardoor kan toch geen kwaad ontstaan
Daardoor viel hij weer in ’t fluiten
Dat zijn oren er van tuiten
Vrouw van dat kanariezaad
Kwam gewis hier alle kwaad
En daarbij ‘k heb er zelf ook van gegeten
En volstrekt niets van geweten
Alsof ge nu een wonder ziet
WIJFJES FLUITEN IMMERS NIET
——————-
de waorzegende kwartel
keetje der ik noem heur toch
Het kan me ook nie schelen
Want Kee of Keetje
Zo heeten er zo velen
Da drn dan stak zich op een keer
al in haar beste zondags kleer
En met een paar looie treden
En met een schemering in de leeèn
Heur kraok net kaomerke uit op straot
veur ’t kiezen veur heur levensstaot
M H pastoor zo sprak ze en zuchte ze
Mijnheer pastoor zo sprak en kuchte ze
Ge zult nie raoien wat ik kom doen
heur hartje zonk haast in haar schoen
Louwie den zoon van Dirk verkouwen
Gij eigens hebt hem nog gedoopt
Die hee gevraogd mee mien te trouwen
toen sloeg ze d’r oogskens nedrig neer
Ze lachte en zei niks meer
Schep moed mijn kind wees niet verlegen
zoiets komt elke dern niet tegen [dern is meisje ]
Zo mee Louwie, hem ken ik terdege
Inne biste jongen nieuwaor pastoor
Een allerbeste door en door
Zoo wilde gij mee Louwie gaon trouwen?
Och pastoor gij hegget nie goed onthouwen
Louwie wil trouwen gaon mee mien
Van mijn kant is het nog misschien
Nou zou ik graog jou raod eens heuren
Wat er van mijn kaant mot gebeuren
Ja keetje de voorzichtigheid
Zegt eerst wel wat u hart u zijt
Die raod hee moeder men ook gegeven
Maar of ik vroeg of nie om het even
ik kwam er toch niks verder mee
Mijn hart dat zei geen ja of nee
Als maar gold van andere kweed te spreken
Dan zou haar niets ontbreken
Pastoor die had haar goed doorkeken
En daocht wat een dwaze meskesstreken
Haar hart houd dolveel van dè jong
Maar het jawoord wil niet van haar tong
Maar ik vang haar in haar eigen strik
Hij orakizeert een ogenblik
En zei toen “hoor eens beste keetje
En krijg nou juist een goed ideetje
een wonderkwartel heb ik daor
In ’t voorhuis ,die zijt altijd waor
In zulke twijfelbaore dingen
Nou luister als ge hem hoort zingen”
Kee pak Louwie Kee pak Louwie
Dan doe je het
Maar zingt hij daar
Maar zingt hij daaren tegen
Kee pak hem nie Kee pak hem nie
Dan laot ge het trouwen achterwege
Gao door nou voor die kooi maar staon
Ik moet efkes naor mijn zieken gaon
Kee tuurt den kwartel angstig aon
En wenst dat hij maar gauw zal slaon
Het minste geritsel doet heur schrikken
Als uren zijn haar ogenblikken
Och heer wie weet hoe lang het nog duurt
Het is wel ooit getureluurd
Pastoor zal toch een meens nie foppen?
Was ’t dat?….ze voelt heur hartje kloppen
Heur eigen oren geleuft ze niet
Kee pak Louwie
Kee pak Louwie
Jao Jao dè zingt ie dank oe kwartel
Het is sund voor god, zo ik tegenspartel
Hard liep ze en zei Louwie heel gauw
Jong ’t is er deur ik pak oe nou