Home / Voordrachten / Een hond met grote oren

Een hond met grote oren

Met dank aan Albert Bockholts voor het insturen van de tekst

Een hond met grote oren,
Had eens zijn staart verloren.
Dat deed, zoals je ziet,
Hem vreeslijk veel verdriet.

Hij vroeg aan andere honden,
“Heb jij geen staart gevonden”?
Heb jij hier of daar misschien,
Een losse staart gezien?

Ze schudden droef hun hoofden,
Maar de honden beloofden,
De staart in alle hoeken,
Voor hem terug te zoeken.

Ze staken nu hun koppen,
In stegen en in sloppen.
In kisten en in manden,
En gluurden langs de wanden.

Ze slopen in de huizen,
En zochten in fornuizen.
En kropen in de kasten,
En klommen in de masten.

Ze renden door de straten,
En groeven grote gaten.
Sprongen zomaar door de ruiten,
Vanaf binnen en weer naar buiten.

De mensen die dit zagen,
Begonnen hun te verjagen.
Te grommen en te grauwen,
Te schreeuwen en te snauwen.

Ze smeten naar de honden,
Van alles wat ze vonden.
Gordijnen, stoven, glazen,
Bloempotten lepels en vazen

Stofdoeken borden en pannen,
Aardappels en oliekannen.
Melkbekers en tafelpoten,
Boeken en koude kroten.

Toen vluchtten alle honden,
Nog gauwer dan ze konden.
Ver van de stad vandaan,
Bleven ze eindelijk staan.

Eén had z’n poot gebroken,
Een ander was gestoken.
Er bleek geen hond te zijn,
Of hij had wel ergens pijn.

De hond met grote oren,
Liet zich niet meer horen.
’t Was maar goed, dat hij sindsdien,
Nooit ergens is teruggezien.

“Want”, zeiden alle honden,
Wordt hij nog ooit gevonden.
Wij verscheuren hem in stukken,
Voor al die ongelukken!!!,
Voor al die ongelukken !!!!!!!.

SeniorPlaza.nl