Evenementtype: Tentoonstelling

Middenin het Frans Hals Museum Hof staat het 18e-eeuwse poppenhuis van Sara Ploos van Amstel-Rothé (Amsterdam 1699 – Halfweg 1751). Zij was een rijke dame voor wie dit poppenhuis een dure hobby was. Het poppenhuis was geen speelgoed, maar werd gezien als een miniatuurmuseum dat getoond kon worden. Het geeft een inkijkje in het grachtenpand van een zeer rijke familie in de achttiende eeuw.

In 1743 kocht Sara Rothé drie poppenhuizen op een veiling. Ze werden omgebouwd tot twee nieuwe huizen, waarvan dit er één is. De kamers werden nauwkeurig ingericht, waarbij alles zo echt mogelijk nagemaakt werd op schaal 1:10. De inboedel telt bijna duizend voorwerpjes!  In een van de kamers woont ook een huisdier. Ontdek u waar?

Foto: Het poppenhuis van Sara Rothé, Frans Hals Museum, Haarlem, aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt. Fotograaf: Mo Schalkx

Hoe kunnen wij samen een hoopgevend beeld voor de toekomst schetsen in deze bizarre tijden? Museum Voorlinden maakt een pas op de plaats in de nieuwe collectietentoonstelling Tot hier en verder en toont hoe kunstenaars andere wegen verkennen. Dankzij hun verbeeldingskracht gaat u zelf ook verlangen naar een nieuw vergezicht en willen bijdragen aan verandering. De tentoonstelling is te zien vanaf zaterdag 17 december.

Kunstenaars zijn bij uitstek goed in het denken in mogelijkheden. Hardop dromen, nieuwe beelden creëren en andere perspectieven scheppen is vaak hun grote drijfveer. Kunst prikkelt, daagt uit, ontroert en zet aan tot denken in nieuwe richtingen. Met Tot hier en verder biedt museum Voorlinden een selectie kunstwerken die aanzetten tot het scheppen van nieuwe vergezichten. De collectietentoonstelling wordt bevolkt door kunstenaars die een scherpe blik werpen op onze samenleving, de vinger op pijnpunten leggen, met hun verbeeldingskracht nieuwe richtingen inslaan en andere manieren van kijken voorstellen.

Langs het kantelpunt
In de collectietentoonstelling Tot hier en verder zijn werken opgenomen van onder andere Ai Weiwei, Yoan Capote, Edith Dekyndt, Man Ray, Shilpa Gupta, Alicja Kwade, Kader Attia, Guido Geelen, Song Dong, Zhanna Kadyrova, Tacita Dean en François Morellet. Voor de bezoeker voelt de tentoonstelling als een reis die start bij een rammelende wereld, vervolgt langs een kantelpunt en dan leidt naar nieuwe manieren van kijken. De gekozen werken zetten aan tot verlangen en actie; ze bieden aanknopingspunten om samen een hoopgevend en verbindend toekomstbeeld te visualiseren.

Foto Museum Voorlinden.

Oost-Duitse kunstenaars vóór en na ‘die Wende’.

Het betreft kunst uit de voormalige DDR, dus van vóór 1990 en deels ook uit de tijd van na de Wende. Veelzijdig, binnen -en soms ook beslist buiten- de marges van wat toen politiek was toegestaan. Na de val van de muur in 1989 bestond er in de Westerse kunstwereld enige scepsis over hetgeen in Oost-Duitsland aan kunst werd geproduceerd. Geert Steinmeijer van Museum No Hero, zag tegen zijn verwachting in dat de ‘politiek correcte’ figuratieve schilderstijl, waarin kunstenaars onder het dictatoriale regiem gewoonlijk werkten, hoogwaardige kunst heeft opgeleverd. Deze nieuwe jubileumtentoonstelling omvat 60 kunstwerken.

Foto: Peter Herrmann, uitsnede van schilderij Gleis eins ein Zug fart ab, 2002, Museum No Hero

Van 4 mei tot en met 2 september 2023 zijn in Museum Sjoel Elburg de negen monumentale schilderijen te zien waarmee beeldend kunstenaar Jeroen Krabbé het verhaal van zijn grootvader Abraham Reiss in beeldtaal vertelt. Abraham Reiss, geboren in 1873 in Amsterdam, werd op 9 juli 1943 in Sobibor vermoord.

Jeroen Krabbé (5 december 1944) werd geboren in een kunstzinnige familie. Zijn vader Maarten Krabbé en grootvader Hendrik Maarten Krabbé waren bekende schilders, evenals zijn middelste zoon Jasper Krabbé nu is. Zijn moeder, Margreet Reiss, was schrijfster en vertaalster van filmteksten. De loopbaan van Krabbé is veelzijdig. Hij is acteur, filmregisseur, beeldend kunstenaar en illustrator tegelijk. Jeroen werd, nadat hij al een jaar aan de kunstacademie had gestudeerd, op zijn zeventiende toegelaten tot de Amsterdamse toneelacademie, waar hij in 1965 succesvol afzwaaide. De wereld van toneel en film nam hem volledig in beslag, totdat hij in 1977 besloot zich alsnog aan te melden voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam, die hij in 1981 voltooide.

Familie
De oorlogsgeschiedenis van zijn familie speelt een belangrijke rol in het leven en werk van Krabbé. Maar pas in 2010 legt hij het tragische verhaal van zijn grootvader, Abraham Reiss, op negen schilderijen vast. Het zijn als het ware negen statiën uit het leven van Abraham Reiss, momenten in de lijdensweg van zijn grootvader, zegt Krabbé (Volkskrant). Abraham Reiss (1873-1943) was een geslaagd diamantair in Amsterdam, tot de beurskrach van 1929 hem aan de grond bracht. Na de Duitse inval werd Reiss samen met familieleden gedeporteerd naar Westerbork, en vervolgens naar het vernietigingskamp Sobibor. Daar werd hij op 9 juli 1943 bij aankomst vermoord.

Foto: Jeroen Krabbé voor een van de werken uit de tentoonstelling.

Middenin het Frans Hals Museum Hof staat het 18e-eeuwse poppenhuis van Sara Ploos van Amstel-Rothé (Amsterdam 1699 – Halfweg 1751). Zij was een rijke dame voor wie dit poppenhuis een dure hobby was. Het poppenhuis was geen speelgoed, maar werd gezien als een miniatuurmuseum dat getoond kon worden. Het geeft een inkijkje in het grachtenpand van een zeer rijke familie in de achttiende eeuw.

In 1743 kocht Sara Rothé drie poppenhuizen op een veiling. Ze werden omgebouwd tot twee nieuwe huizen, waarvan dit er één is. De kamers werden nauwkeurig ingericht, waarbij alles zo echt mogelijk nagemaakt werd op schaal 1:10. De inboedel telt bijna duizend voorwerpjes!  In een van de kamers woont ook een huisdier. Ontdek u waar?

Foto: Het poppenhuis van Sara Rothé, Frans Hals Museum, Haarlem, aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt. Fotograaf: Mo Schalkx

Hoe kunnen wij samen een hoopgevend beeld voor de toekomst schetsen in deze bizarre tijden? Museum Voorlinden maakt een pas op de plaats in de nieuwe collectietentoonstelling Tot hier en verder en toont hoe kunstenaars andere wegen verkennen. Dankzij hun verbeeldingskracht gaat u zelf ook verlangen naar een nieuw vergezicht en willen bijdragen aan verandering. De tentoonstelling is te zien vanaf zaterdag 17 december.

Kunstenaars zijn bij uitstek goed in het denken in mogelijkheden. Hardop dromen, nieuwe beelden creëren en andere perspectieven scheppen is vaak hun grote drijfveer. Kunst prikkelt, daagt uit, ontroert en zet aan tot denken in nieuwe richtingen. Met Tot hier en verder biedt museum Voorlinden een selectie kunstwerken die aanzetten tot het scheppen van nieuwe vergezichten. De collectietentoonstelling wordt bevolkt door kunstenaars die een scherpe blik werpen op onze samenleving, de vinger op pijnpunten leggen, met hun verbeeldingskracht nieuwe richtingen inslaan en andere manieren van kijken voorstellen.

Langs het kantelpunt
In de collectietentoonstelling Tot hier en verder zijn werken opgenomen van onder andere Ai Weiwei, Yoan Capote, Edith Dekyndt, Man Ray, Shilpa Gupta, Alicja Kwade, Kader Attia, Guido Geelen, Song Dong, Zhanna Kadyrova, Tacita Dean en François Morellet. Voor de bezoeker voelt de tentoonstelling als een reis die start bij een rammelende wereld, vervolgt langs een kantelpunt en dan leidt naar nieuwe manieren van kijken. De gekozen werken zetten aan tot verlangen en actie; ze bieden aanknopingspunten om samen een hoopgevend en verbindend toekomstbeeld te visualiseren.

Foto Museum Voorlinden.

Oost-Duitse kunstenaars vóór en na ‘die Wende’.

Het betreft kunst uit de voormalige DDR, dus van vóór 1990 en deels ook uit de tijd van na de Wende. Veelzijdig, binnen -en soms ook beslist buiten- de marges van wat toen politiek was toegestaan. Na de val van de muur in 1989 bestond er in de Westerse kunstwereld enige scepsis over hetgeen in Oost-Duitsland aan kunst werd geproduceerd. Geert Steinmeijer van Museum No Hero, zag tegen zijn verwachting in dat de ‘politiek correcte’ figuratieve schilderstijl, waarin kunstenaars onder het dictatoriale regiem gewoonlijk werkten, hoogwaardige kunst heeft opgeleverd. Deze nieuwe jubileumtentoonstelling omvat 60 kunstwerken.

Foto: Peter Herrmann, uitsnede van schilderij Gleis eins ein Zug fart ab, 2002, Museum No Hero

Van 4 mei tot en met 2 september 2023 zijn in Museum Sjoel Elburg de negen monumentale schilderijen te zien waarmee beeldend kunstenaar Jeroen Krabbé het verhaal van zijn grootvader Abraham Reiss in beeldtaal vertelt. Abraham Reiss, geboren in 1873 in Amsterdam, werd op 9 juli 1943 in Sobibor vermoord.

Jeroen Krabbé (5 december 1944) werd geboren in een kunstzinnige familie. Zijn vader Maarten Krabbé en grootvader Hendrik Maarten Krabbé waren bekende schilders, evenals zijn middelste zoon Jasper Krabbé nu is. Zijn moeder, Margreet Reiss, was schrijfster en vertaalster van filmteksten. De loopbaan van Krabbé is veelzijdig. Hij is acteur, filmregisseur, beeldend kunstenaar en illustrator tegelijk. Jeroen werd, nadat hij al een jaar aan de kunstacademie had gestudeerd, op zijn zeventiende toegelaten tot de Amsterdamse toneelacademie, waar hij in 1965 succesvol afzwaaide. De wereld van toneel en film nam hem volledig in beslag, totdat hij in 1977 besloot zich alsnog aan te melden voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam, die hij in 1981 voltooide.

Familie
De oorlogsgeschiedenis van zijn familie speelt een belangrijke rol in het leven en werk van Krabbé. Maar pas in 2010 legt hij het tragische verhaal van zijn grootvader, Abraham Reiss, op negen schilderijen vast. Het zijn als het ware negen statiën uit het leven van Abraham Reiss, momenten in de lijdensweg van zijn grootvader, zegt Krabbé (Volkskrant). Abraham Reiss (1873-1943) was een geslaagd diamantair in Amsterdam, tot de beurskrach van 1929 hem aan de grond bracht. Na de Duitse inval werd Reiss samen met familieleden gedeporteerd naar Westerbork, en vervolgens naar het vernietigingskamp Sobibor. Daar werd hij op 9 juli 1943 bij aankomst vermoord.

Foto: Jeroen Krabbé voor een van de werken uit de tentoonstelling.

Middenin het Frans Hals Museum Hof staat het 18e-eeuwse poppenhuis van Sara Ploos van Amstel-Rothé (Amsterdam 1699 – Halfweg 1751). Zij was een rijke dame voor wie dit poppenhuis een dure hobby was. Het poppenhuis was geen speelgoed, maar werd gezien als een miniatuurmuseum dat getoond kon worden. Het geeft een inkijkje in het grachtenpand van een zeer rijke familie in de achttiende eeuw.

In 1743 kocht Sara Rothé drie poppenhuizen op een veiling. Ze werden omgebouwd tot twee nieuwe huizen, waarvan dit er één is. De kamers werden nauwkeurig ingericht, waarbij alles zo echt mogelijk nagemaakt werd op schaal 1:10. De inboedel telt bijna duizend voorwerpjes!  In een van de kamers woont ook een huisdier. Ontdek u waar?

Foto: Het poppenhuis van Sara Rothé, Frans Hals Museum, Haarlem, aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt. Fotograaf: Mo Schalkx

Hoe kunnen wij samen een hoopgevend beeld voor de toekomst schetsen in deze bizarre tijden? Museum Voorlinden maakt een pas op de plaats in de nieuwe collectietentoonstelling Tot hier en verder en toont hoe kunstenaars andere wegen verkennen. Dankzij hun verbeeldingskracht gaat u zelf ook verlangen naar een nieuw vergezicht en willen bijdragen aan verandering. De tentoonstelling is te zien vanaf zaterdag 17 december.

Kunstenaars zijn bij uitstek goed in het denken in mogelijkheden. Hardop dromen, nieuwe beelden creëren en andere perspectieven scheppen is vaak hun grote drijfveer. Kunst prikkelt, daagt uit, ontroert en zet aan tot denken in nieuwe richtingen. Met Tot hier en verder biedt museum Voorlinden een selectie kunstwerken die aanzetten tot het scheppen van nieuwe vergezichten. De collectietentoonstelling wordt bevolkt door kunstenaars die een scherpe blik werpen op onze samenleving, de vinger op pijnpunten leggen, met hun verbeeldingskracht nieuwe richtingen inslaan en andere manieren van kijken voorstellen.

Langs het kantelpunt
In de collectietentoonstelling Tot hier en verder zijn werken opgenomen van onder andere Ai Weiwei, Yoan Capote, Edith Dekyndt, Man Ray, Shilpa Gupta, Alicja Kwade, Kader Attia, Guido Geelen, Song Dong, Zhanna Kadyrova, Tacita Dean en François Morellet. Voor de bezoeker voelt de tentoonstelling als een reis die start bij een rammelende wereld, vervolgt langs een kantelpunt en dan leidt naar nieuwe manieren van kijken. De gekozen werken zetten aan tot verlangen en actie; ze bieden aanknopingspunten om samen een hoopgevend en verbindend toekomstbeeld te visualiseren.

Foto Museum Voorlinden.

Oost-Duitse kunstenaars vóór en na ‘die Wende’.

Het betreft kunst uit de voormalige DDR, dus van vóór 1990 en deels ook uit de tijd van na de Wende. Veelzijdig, binnen -en soms ook beslist buiten- de marges van wat toen politiek was toegestaan. Na de val van de muur in 1989 bestond er in de Westerse kunstwereld enige scepsis over hetgeen in Oost-Duitsland aan kunst werd geproduceerd. Geert Steinmeijer van Museum No Hero, zag tegen zijn verwachting in dat de ‘politiek correcte’ figuratieve schilderstijl, waarin kunstenaars onder het dictatoriale regiem gewoonlijk werkten, hoogwaardige kunst heeft opgeleverd. Deze nieuwe jubileumtentoonstelling omvat 60 kunstwerken.

Foto: Peter Herrmann, uitsnede van schilderij Gleis eins ein Zug fart ab, 2002, Museum No Hero

Van 4 mei tot en met 2 september 2023 zijn in Museum Sjoel Elburg de negen monumentale schilderijen te zien waarmee beeldend kunstenaar Jeroen Krabbé het verhaal van zijn grootvader Abraham Reiss in beeldtaal vertelt. Abraham Reiss, geboren in 1873 in Amsterdam, werd op 9 juli 1943 in Sobibor vermoord.

Jeroen Krabbé (5 december 1944) werd geboren in een kunstzinnige familie. Zijn vader Maarten Krabbé en grootvader Hendrik Maarten Krabbé waren bekende schilders, evenals zijn middelste zoon Jasper Krabbé nu is. Zijn moeder, Margreet Reiss, was schrijfster en vertaalster van filmteksten. De loopbaan van Krabbé is veelzijdig. Hij is acteur, filmregisseur, beeldend kunstenaar en illustrator tegelijk. Jeroen werd, nadat hij al een jaar aan de kunstacademie had gestudeerd, op zijn zeventiende toegelaten tot de Amsterdamse toneelacademie, waar hij in 1965 succesvol afzwaaide. De wereld van toneel en film nam hem volledig in beslag, totdat hij in 1977 besloot zich alsnog aan te melden voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam, die hij in 1981 voltooide.

Familie
De oorlogsgeschiedenis van zijn familie speelt een belangrijke rol in het leven en werk van Krabbé. Maar pas in 2010 legt hij het tragische verhaal van zijn grootvader, Abraham Reiss, op negen schilderijen vast. Het zijn als het ware negen statiën uit het leven van Abraham Reiss, momenten in de lijdensweg van zijn grootvader, zegt Krabbé (Volkskrant). Abraham Reiss (1873-1943) was een geslaagd diamantair in Amsterdam, tot de beurskrach van 1929 hem aan de grond bracht. Na de Duitse inval werd Reiss samen met familieleden gedeporteerd naar Westerbork, en vervolgens naar het vernietigingskamp Sobibor. Daar werd hij op 9 juli 1943 bij aankomst vermoord.

Foto: Jeroen Krabbé voor een van de werken uit de tentoonstelling.

Middenin het Frans Hals Museum Hof staat het 18e-eeuwse poppenhuis van Sara Ploos van Amstel-Rothé (Amsterdam 1699 – Halfweg 1751). Zij was een rijke dame voor wie dit poppenhuis een dure hobby was. Het poppenhuis was geen speelgoed, maar werd gezien als een miniatuurmuseum dat getoond kon worden. Het geeft een inkijkje in het grachtenpand van een zeer rijke familie in de achttiende eeuw.

In 1743 kocht Sara Rothé drie poppenhuizen op een veiling. Ze werden omgebouwd tot twee nieuwe huizen, waarvan dit er één is. De kamers werden nauwkeurig ingericht, waarbij alles zo echt mogelijk nagemaakt werd op schaal 1:10. De inboedel telt bijna duizend voorwerpjes!  In een van de kamers woont ook een huisdier. Ontdek u waar?

Foto: Het poppenhuis van Sara Rothé, Frans Hals Museum, Haarlem, aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt. Fotograaf: Mo Schalkx

Hoe kunnen wij samen een hoopgevend beeld voor de toekomst schetsen in deze bizarre tijden? Museum Voorlinden maakt een pas op de plaats in de nieuwe collectietentoonstelling Tot hier en verder en toont hoe kunstenaars andere wegen verkennen. Dankzij hun verbeeldingskracht gaat u zelf ook verlangen naar een nieuw vergezicht en willen bijdragen aan verandering. De tentoonstelling is te zien vanaf zaterdag 17 december.

Kunstenaars zijn bij uitstek goed in het denken in mogelijkheden. Hardop dromen, nieuwe beelden creëren en andere perspectieven scheppen is vaak hun grote drijfveer. Kunst prikkelt, daagt uit, ontroert en zet aan tot denken in nieuwe richtingen. Met Tot hier en verder biedt museum Voorlinden een selectie kunstwerken die aanzetten tot het scheppen van nieuwe vergezichten. De collectietentoonstelling wordt bevolkt door kunstenaars die een scherpe blik werpen op onze samenleving, de vinger op pijnpunten leggen, met hun verbeeldingskracht nieuwe richtingen inslaan en andere manieren van kijken voorstellen.

Langs het kantelpunt
In de collectietentoonstelling Tot hier en verder zijn werken opgenomen van onder andere Ai Weiwei, Yoan Capote, Edith Dekyndt, Man Ray, Shilpa Gupta, Alicja Kwade, Kader Attia, Guido Geelen, Song Dong, Zhanna Kadyrova, Tacita Dean en François Morellet. Voor de bezoeker voelt de tentoonstelling als een reis die start bij een rammelende wereld, vervolgt langs een kantelpunt en dan leidt naar nieuwe manieren van kijken. De gekozen werken zetten aan tot verlangen en actie; ze bieden aanknopingspunten om samen een hoopgevend en verbindend toekomstbeeld te visualiseren.

Foto Museum Voorlinden.

Oost-Duitse kunstenaars vóór en na ‘die Wende’.

Het betreft kunst uit de voormalige DDR, dus van vóór 1990 en deels ook uit de tijd van na de Wende. Veelzijdig, binnen -en soms ook beslist buiten- de marges van wat toen politiek was toegestaan. Na de val van de muur in 1989 bestond er in de Westerse kunstwereld enige scepsis over hetgeen in Oost-Duitsland aan kunst werd geproduceerd. Geert Steinmeijer van Museum No Hero, zag tegen zijn verwachting in dat de ‘politiek correcte’ figuratieve schilderstijl, waarin kunstenaars onder het dictatoriale regiem gewoonlijk werkten, hoogwaardige kunst heeft opgeleverd. Deze nieuwe jubileumtentoonstelling omvat 60 kunstwerken.

Foto: Peter Herrmann, uitsnede van schilderij Gleis eins ein Zug fart ab, 2002, Museum No Hero

Van 4 mei tot en met 2 september 2023 zijn in Museum Sjoel Elburg de negen monumentale schilderijen te zien waarmee beeldend kunstenaar Jeroen Krabbé het verhaal van zijn grootvader Abraham Reiss in beeldtaal vertelt. Abraham Reiss, geboren in 1873 in Amsterdam, werd op 9 juli 1943 in Sobibor vermoord.

Jeroen Krabbé (5 december 1944) werd geboren in een kunstzinnige familie. Zijn vader Maarten Krabbé en grootvader Hendrik Maarten Krabbé waren bekende schilders, evenals zijn middelste zoon Jasper Krabbé nu is. Zijn moeder, Margreet Reiss, was schrijfster en vertaalster van filmteksten. De loopbaan van Krabbé is veelzijdig. Hij is acteur, filmregisseur, beeldend kunstenaar en illustrator tegelijk. Jeroen werd, nadat hij al een jaar aan de kunstacademie had gestudeerd, op zijn zeventiende toegelaten tot de Amsterdamse toneelacademie, waar hij in 1965 succesvol afzwaaide. De wereld van toneel en film nam hem volledig in beslag, totdat hij in 1977 besloot zich alsnog aan te melden voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam, die hij in 1981 voltooide.

Familie
De oorlogsgeschiedenis van zijn familie speelt een belangrijke rol in het leven en werk van Krabbé. Maar pas in 2010 legt hij het tragische verhaal van zijn grootvader, Abraham Reiss, op negen schilderijen vast. Het zijn als het ware negen statiën uit het leven van Abraham Reiss, momenten in de lijdensweg van zijn grootvader, zegt Krabbé (Volkskrant). Abraham Reiss (1873-1943) was een geslaagd diamantair in Amsterdam, tot de beurskrach van 1929 hem aan de grond bracht. Na de Duitse inval werd Reiss samen met familieleden gedeporteerd naar Westerbork, en vervolgens naar het vernietigingskamp Sobibor. Daar werd hij op 9 juli 1943 bij aankomst vermoord.

Foto: Jeroen Krabbé voor een van de werken uit de tentoonstelling.

Bijzondere Haarlemse stadsgezichten uit de 17de eeuw voor het eerst samen te zien in het Frans Hals Museum

Haarlem is al eeuwenlang een geliefd onderwerp voor schilders. De vergezichten met de Bavokerk aan de horizon waren in de 17de eeuw zó populair dat ze zelfs een eigen naam kregen: Haarlempjes. Deze Haarlempjes en andere bijzondere stadsgezichten zijn nu te zien in de eerste tentoonstelling ooit gewijd aan het 17de-eeuwse Haarlemse stadsgezicht.

De tentoonstelling Blik op Haarlem toont Haarlem en het omringende landschap, gezien door de ogen van toonaangevende schilders zoals Jacob van Ruisdael, Jan van Goyen, Gerrit Berckheyde en vele anderen.

Foto: Uitsnede van het schilderij Vismarkt van Gerrit Berckheyde, 1692 (Frans Hals Museum)

Middenin het Frans Hals Museum Hof staat het 18e-eeuwse poppenhuis van Sara Ploos van Amstel-Rothé (Amsterdam 1699 – Halfweg 1751). Zij was een rijke dame voor wie dit poppenhuis een dure hobby was. Het poppenhuis was geen speelgoed, maar werd gezien als een miniatuurmuseum dat getoond kon worden. Het geeft een inkijkje in het grachtenpand van een zeer rijke familie in de achttiende eeuw.

In 1743 kocht Sara Rothé drie poppenhuizen op een veiling. Ze werden omgebouwd tot twee nieuwe huizen, waarvan dit er één is. De kamers werden nauwkeurig ingericht, waarbij alles zo echt mogelijk nagemaakt werd op schaal 1:10. De inboedel telt bijna duizend voorwerpjes!  In een van de kamers woont ook een huisdier. Ontdek u waar?

Foto: Het poppenhuis van Sara Rothé, Frans Hals Museum, Haarlem, aangekocht met steun van de Vereniging Rembrandt. Fotograaf: Mo Schalkx

Oost-Duitse kunstenaars vóór en na ‘die Wende’.

Het betreft kunst uit de voormalige DDR, dus van vóór 1990 en deels ook uit de tijd van na de Wende. Veelzijdig, binnen -en soms ook beslist buiten- de marges van wat toen politiek was toegestaan. Na de val van de muur in 1989 bestond er in de Westerse kunstwereld enige scepsis over hetgeen in Oost-Duitsland aan kunst werd geproduceerd. Geert Steinmeijer van Museum No Hero, zag tegen zijn verwachting in dat de ‘politiek correcte’ figuratieve schilderstijl, waarin kunstenaars onder het dictatoriale regiem gewoonlijk werkten, hoogwaardige kunst heeft opgeleverd. Deze nieuwe jubileumtentoonstelling omvat 60 kunstwerken.

Foto: Peter Herrmann, uitsnede van schilderij Gleis eins ein Zug fart ab, 2002, Museum No Hero

Bijzondere Haarlemse stadsgezichten uit de 17de eeuw voor het eerst samen te zien in het Frans Hals Museum

Haarlem is al eeuwenlang een geliefd onderwerp voor schilders. De vergezichten met de Bavokerk aan de horizon waren in de 17de eeuw zó populair dat ze zelfs een eigen naam kregen: Haarlempjes. Deze Haarlempjes en andere bijzondere stadsgezichten zijn nu te zien in de eerste tentoonstelling ooit gewijd aan het 17de-eeuwse Haarlemse stadsgezicht.

De tentoonstelling Blik op Haarlem toont Haarlem en het omringende landschap, gezien door de ogen van toonaangevende schilders zoals Jacob van Ruisdael, Jan van Goyen, Gerrit Berckheyde en vele anderen.

Foto: Uitsnede van het schilderij Vismarkt van Gerrit Berckheyde, 1692 (Frans Hals Museum)